Déclinaison / Conjugueur latin
distermĭnor - Diathèse passive
(distermĭno, distermĭnas, disterminavi, distermĭnāre, disterminatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | distermĭnor |
| II sing. | distermĭnāris, distermĭnāre |
| III sing. | distermĭnātur |
| I plur. | distermĭnāmur |
| II plur. | distermĭnamĭni |
| III plur. | distermĭnantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | distermĭnābar |
| II sing. | distermĭnabāris, distermĭnabāre |
| III sing. | distermĭnabātur |
| I plur. | distermĭnabāmur |
| II plur. | distermĭnabamĭni |
| III plur. | distermĭnabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | distermĭnābor |
| II sing. | distermĭnabĕris, distermĭnabĕre |
| III sing. | distermĭnabĭtur |
| I plur. | distermĭnabĭmur |
| II plur. | distermĭnabimĭni |
| III plur. | distermĭnabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | disterminatus, a, um sum |
| II sing. | disterminatus, a, um es |
| III sing. | disterminatus, a, um est |
| I plur. | disterminati, ae, a sumus |
| II plur. | disterminati, ae, a estis |
| III plur. | disterminati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | disterminatus, a, um eram |
| II sing. | disterminatus, a, um eras |
| III sing. | disterminatus, a, um erat |
| I plur. | disterminati, ae, a eramus |
| II plur. | disterminati, ae, a eratis |
| III plur. | disterminati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | disterminatus, a, um ero |
| II sing. | disterminatus, a, um eris |
| III sing. | disterminatus, a, um erit |
| I plur. | disterminati, ae, a erimus |
| II plur. | disterminati, ae, a eritis |
| III plur. | disterminati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | distermĭner |
| II sing. | distermĭnēris, distermĭnēre |
| III sing. | distermĭnētur |
| I plur. | distermĭnēmur |
| II plur. | distermĭnemĭni |
| III plur. | distermĭnentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | distermĭnārer |
| II sing. | distermĭnarēris, distermĭnarēre |
| III sing. | distermĭnarētur |
| I plur. | distermĭnarēmur |
| II plur. | distermĭnaremĭni |
| III plur. | distermĭnarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | disterminatus, a, um sim |
| II sing. | disterminatus, a, um sis |
| III sing. | disterminatus, a, um sit |
| I plur. | disterminati, ae, a simus |
| II plur. | disterminati, ae, a sitis |
| III plur. | disterminati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | disterminatus, a, um essem |
| II sing. | disterminatus, a, um esses |
| III sing. | disterminatus, a, um esset |
| I plur. | disterminati, ae, a essemus |
| II plur. | disterminati, ae, a essetis |
| III plur. | disterminati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | distermĭnāre |
| II plur. | distermĭnamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | distermĭnātor |
| III sing. | distermĭnātor |
| II plur. | |
| III plur. | distermĭnantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| disterminatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| distermĭnāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | disterminatus, a, um esse |
| Plurale: | disterminati, ae, a esse |
| FUTUR |
| disterminatum esse |
| GERUNDIVO |
| distermĭnandus, a, um | |