Déclinaison / Conjugueur latin
disterno - Diathèse active
(disterno, disternis, distravi, disternĕre, distratum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | disterno |
| II sing. | disternis |
| III sing. | disternit |
| I plur. | disternĭmus |
| II plur. | disternĭtis |
| III plur. | disternunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | disternēbam |
| II sing. | disternēbas |
| III sing. | disternēbat |
| I plur. | disternebāmus |
| II plur. | disternebātis |
| III plur. | disternēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | disternam |
| II sing. | disternes |
| III sing. | disternet |
| I plur. | disternēmus |
| II plur. | disternētis |
| III plur. | disternent |
| PARFAIT |
| I sing. | distravi |
| II sing. | distravisti |
| III sing. | distravit |
| I plur. | distravĭmus |
| II plur. | distravistis |
| III plur. | distravērunt, distravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | distravĕram |
| II sing. | distravĕras |
| III sing. | distravĕrat |
| I plur. | distraverāmus |
| II plur. | distraverātis |
| III plur. | distravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | distravĕro |
| II sing. | distravĕris |
| III sing. | distravĕrit |
| I plur. | distraverĭmus |
| II plur. | distraverĭtis |
| III plur. | distravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | disternam |
| II sing. | disternas |
| III sing. | disternat |
| I plur. | disternāmus |
| II plur. | disternātis |
| III plur. | disternant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | disternĕrem |
| II sing. | disternĕres |
| III sing. | disternĕret |
| I plur. | disternerēmus |
| II plur. | disternerētis |
| III plur. | disternĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | distravĕrim |
| II sing. | distravĕris |
| III sing. | distravĕrit |
| I plur. | distraverĭmus |
| II plur. | distraverĭtis |
| III plur. | distravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | distravissem |
| II sing. | distravisses |
| III sing. | distravisset |
| I plur. | distravissēmus |
| II plur. | distravissētis |
| III plur. | distravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | disternĕ |
| II plur. | disternĭte |
| FUTUR |
| II sing. | disternĭto |
| III sing. | disternĭto |
| II plur. | disternitōte |
| III plur. | disternunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| disternens, entis |
| FUTUR |
| distratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| disternĕre |
| PARFAIT |
| distravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | distratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | distratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | disternendi |
| Datif: | disternendo |
| Accusatif: | ad disternendum |
| Ablatif: | disternendo |
| SUPIN |
| distratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISTERNO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|