Déclinaison / Conjugueur latin
distinguor - Diathèse passive
(distinguo, distinguis, distinxi, distinguĕre, distinctum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | distinguor |
| II sing. | distinguĕris, distinguĕre |
| III sing. | distinguĭtur |
| I plur. | distinguĭmur |
| II plur. | distinguimĭni |
| III plur. | distinguuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | distinguēbar |
| II sing. | distinguebāris, distinguebāre |
| III sing. | distinguebātur |
| I plur. | distinguebāmur |
| II plur. | distinguebamĭni |
| III plur. | distinguebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | distinguar |
| II sing. | distinguēris, distinguēre |
| III sing. | distinguētur |
| I plur. | distinguēmur |
| II plur. | distinguemĭni |
| III plur. | distinguentur |
| PARFAIT |
| I sing. | distinctus, a, um sum |
| II sing. | distinctus, a, um es |
| III sing. | distinctus, a, um est |
| I plur. | distincti, ae, a sumus |
| II plur. | distincti, ae, a estis |
| III plur. | distincti, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | distinctus, a, um eram |
| II sing. | distinctus, a, um eras |
| III sing. | distinctus, a, um erat |
| I plur. | distincti, ae, a eramus |
| II plur. | distincti, ae, a eratis |
| III plur. | distincti, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | distinctus, a, um ero |
| II sing. | distinctus, a, um eris |
| III sing. | distinctus, a, um erit |
| I plur. | distincti, ae, a erimus |
| II plur. | distincti, ae, a eritis |
| III plur. | distincti, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | distinguar |
| II sing. | distinguāris, distinguāre |
| III sing. | distinguātur |
| I plur. | distinguāmur |
| II plur. | distinguamĭni |
| III plur. | distinguantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | distinguĕrer |
| II sing. | distinguerēris, distinguerēre |
| III sing. | distinguerētur |
| I plur. | distinguerēmur |
| II plur. | distingueremĭni |
| III plur. | distinguerentur |
| PARFAIT |
| I sing. | distinctus, a, um sim |
| II sing. | distinctus, a, um sis |
| III sing. | distinctus, a, um sit |
| I plur. | distincti, ae, a simus |
| II plur. | distincti, ae, a sitis |
| III plur. | distincti, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | distinctus, a, um essem |
| II sing. | distinctus, a, um esses |
| III sing. | distinctus, a, um esset |
| I plur. | distincti, ae, a essemus |
| II plur. | distincti, ae, a essetis |
| III plur. | distincti, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | distinguĕre |
| II plur. | distinguimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | distinguĭtor |
| III sing. | distinguĭtor |
| II plur. | |
| III plur. | distinguuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| distinctus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| distingui |
| PARFAIT |
| Singolare: | distinctus, a, um esse |
| Plurale: | distincti, ae, a esse |
| FUTUR |
| distinctum esse |
| GERUNDIVO |
| distinguendus, a, um |
| SUPIN |
| distinctu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISTINGUOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|