Déclinaison / Conjugueur latin
effringo - Diathèse active
(effringo, effringis, effregi, effringĕre, effractum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | effringo |
| II sing. | effringis |
| III sing. | effringit |
| I plur. | effringĭmus |
| II plur. | effringĭtis |
| III plur. | effringunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | effringēbam |
| II sing. | effringēbas |
| III sing. | effringēbat |
| I plur. | effringebāmus |
| II plur. | effringebātis |
| III plur. | effringēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | effringam |
| II sing. | effringes |
| III sing. | effringet |
| I plur. | effringēmus |
| II plur. | effringētis |
| III plur. | effringent |
| PARFAIT |
| I sing. | effregi |
| II sing. | effregisti |
| III sing. | effregit |
| I plur. | effregĭmus |
| II plur. | effregistis |
| III plur. | effregērunt, effregēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | effregĕram |
| II sing. | effregĕras |
| III sing. | effregĕrat |
| I plur. | effregerāmus |
| II plur. | effregerātis |
| III plur. | effregĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | effregĕro |
| II sing. | effregĕris |
| III sing. | effregĕrit |
| I plur. | effregerĭmus |
| II plur. | effregerĭtis |
| III plur. | effregĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | effringam |
| II sing. | effringas |
| III sing. | effringat |
| I plur. | effringāmus |
| II plur. | effringātis |
| III plur. | effringant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | effringĕrem |
| II sing. | effringĕres |
| III sing. | effringĕret |
| I plur. | effringerēmus |
| II plur. | effringerētis |
| III plur. | effringĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | effregĕrim |
| II sing. | effregĕris |
| III sing. | effregĕrit |
| I plur. | effregerĭmus |
| II plur. | effregerĭtis |
| III plur. | effregĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | effregissem |
| II sing. | effregisses |
| III sing. | effregisset |
| I plur. | effregissēmus |
| II plur. | effregissētis |
| III plur. | effregissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | effringĕ |
| II plur. | effringĭte |
| FUTUR |
| II sing. | effringĭto |
| III sing. | effringĭto |
| II plur. | effringitōte |
| III plur. | effringunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| effringens, entis |
| FUTUR |
| effractūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| effringĕre |
| PARFAIT |
| effregisse |
| FUTUR |
| Singolare: | effractūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | effractūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | effringendi |
| Datif: | effringendo |
| Accusatif: | ad effringendum |
| Ablatif: | effringendo |
| SUPIN |
| effractum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:EFFRINGO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|