Déclinaison / Conjugueur latin
ēmendīcor - Diathèse passive
(ēmendīco, ēmendīcas, emendicavi, ēmendīcāre, emendicatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | ēmendīcor |
| II sing. | ēmendīcāris, ēmendīcāre |
| III sing. | ēmendīcātur |
| I plur. | ēmendīcāmur |
| II plur. | ēmendīcamĭni |
| III plur. | ēmendīcantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ēmendīcābar |
| II sing. | ēmendīcabāris, ēmendīcabāre |
| III sing. | ēmendīcabātur |
| I plur. | ēmendīcabāmur |
| II plur. | ēmendīcabamĭni |
| III plur. | ēmendīcabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | ēmendīcābor |
| II sing. | ēmendīcabĕris, ēmendīcabĕre |
| III sing. | ēmendīcabĭtur |
| I plur. | ēmendīcabĭmur |
| II plur. | ēmendīcabimĭni |
| III plur. | ēmendīcabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | emendicatus, a, um sum |
| II sing. | emendicatus, a, um es |
| III sing. | emendicatus, a, um est |
| I plur. | emendicati, ae, a sumus |
| II plur. | emendicati, ae, a estis |
| III plur. | emendicati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | emendicatus, a, um eram |
| II sing. | emendicatus, a, um eras |
| III sing. | emendicatus, a, um erat |
| I plur. | emendicati, ae, a eramus |
| II plur. | emendicati, ae, a eratis |
| III plur. | emendicati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | emendicatus, a, um ero |
| II sing. | emendicatus, a, um eris |
| III sing. | emendicatus, a, um erit |
| I plur. | emendicati, ae, a erimus |
| II plur. | emendicati, ae, a eritis |
| III plur. | emendicati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | ēmendīcer |
| II sing. | ēmendīcēris, ēmendīcēre |
| III sing. | ēmendīcētur |
| I plur. | ēmendīcēmur |
| II plur. | ēmendīcemĭni |
| III plur. | ēmendīcentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ēmendīcārer |
| II sing. | ēmendīcarēris, ēmendīcarēre |
| III sing. | ēmendīcarētur |
| I plur. | ēmendīcarēmur |
| II plur. | ēmendīcaremĭni |
| III plur. | ēmendīcarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | emendicatus, a, um sim |
| II sing. | emendicatus, a, um sis |
| III sing. | emendicatus, a, um sit |
| I plur. | emendicati, ae, a simus |
| II plur. | emendicati, ae, a sitis |
| III plur. | emendicati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | emendicatus, a, um essem |
| II sing. | emendicatus, a, um esses |
| III sing. | emendicatus, a, um esset |
| I plur. | emendicati, ae, a essemus |
| II plur. | emendicati, ae, a essetis |
| III plur. | emendicati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | ēmendīcāre |
| II plur. | ēmendīcamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | ēmendīcātor |
| III sing. | ēmendīcātor |
| II plur. | |
| III plur. | ēmendīcantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| emendicatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| ēmendīcāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | emendicatus, a, um esse |
| Plurale: | emendicati, ae, a esse |
| FUTUR |
| emendicatum esse |
| GERUNDIVO |
| ēmendīcandus, a, um | |