Déclinaison / Conjugueur latin
ēmĭco - Diathèse active
(ēmĭco, ēmĭcas, emicavi, ēmĭcāre, emicatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | ēmĭco |
| II sing. | ēmĭcas |
| III sing. | ēmĭcat |
| I plur. | ēmĭcāmus |
| II plur. | ēmĭcātis |
| III plur. | ēmĭcant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ēmĭcābam |
| II sing. | ēmĭcābas |
| III sing. | ēmĭcābat |
| I plur. | ēmĭcabāmus |
| II plur. | ēmĭcabātis |
| III plur. | ēmĭcābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | ēmĭcābo |
| II sing. | ēmĭcābis |
| III sing. | ēmĭcābit |
| I plur. | ēmĭcabĭmus |
| II plur. | ēmĭcabĭtis |
| III plur. | ēmĭcābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | emicavi o emicui |
| II sing. | emicavisti o emicuisti |
| III sing. | emicavit o emicuit |
| I plur. | emicavĭmus o emicuĭmus |
| II plur. | emicavistis o emicuistis |
| III plur. | emicavērunt o emicuērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | emicavĕram o emicuĕram |
| II sing. | emicavĕras o emicuĕras |
| III sing. | emicavĕrat o emicuĕrat |
| I plur. | emicaverāmus o emicuerāmus |
| II plur. | emicaverātis o emicuerātis |
| III plur. | emicavĕrant o emicuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | emicavĕro o emicuĕro |
| II sing. | emicavĕris o emicuĕris |
| III sing. | emicavĕrit o emicuĕrit |
| I plur. | emicaverĭmus o emicuerĭmus |
| II plur. | emicaverĭtis o emicuerĭtis |
| III plur. | emicavĕrint o emicuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | ēmĭcem |
| II sing. | ēmĭces |
| III sing. | ēmĭcet |
| I plur. | ēmĭcēmus |
| II plur. | ēmĭcētis |
| III plur. | ēmĭcent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ēmĭcārem |
| II sing. | ēmĭcāres |
| III sing. | ēmĭcāret |
| I plur. | ēmĭcarēmus |
| II plur. | ēmĭcarētis |
| III plur. | ēmĭcārent |
| PARFAIT |
| I sing. | emicavĕrim o emicuĕrim |
| II sing. | emicavĕris o emicuĕris |
| III sing. | emicavĕrit o emicuĕrit |
| I plur. | emicaverĭmus o emicuerĭmus |
| II plur. | emicaverĭtis o emicuerĭtis |
| III plur. | emicavĕrint o emicuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | emicavissem o emicuissem |
| II sing. | emicavisses o emicuisses |
| III sing. | emicavisset o emicuisset |
| I plur. | emicavissēmus o emicuissēmus |
| II plur. | emicavissētis o emicuissētis |
| III plur. | emicavissent o emicuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | ēmĭca |
| II plur. | ēmĭcāte |
| FUTUR |
| II sing. | ēmĭcāto |
| III sing. | ēmĭcāto |
| II plur. | ēmĭcatōte |
| III plur. | ēmĭcanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| ēmĭcans, antis |
| FUTUR |
| emicatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| ēmĭcāre |
| PARFAIT |
| emicavisse o emicuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | emicatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | emicatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | ēmĭcandi |
| Datif: | ēmĭcando |
| Accusatif: | ad ēmĭcandum |
| Ablatif: | ēmĭcando |
| SUPIN |
| emicatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:EMICO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|