Déclinaison / Conjugueur latin
expurĭgo - Diathèse active
(expurĭgo, expurĭgas, expurigavi, expurĭgāre, expurigatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | expurĭgo |
| II sing. | expurĭgas |
| III sing. | expurĭgat |
| I plur. | expurĭgāmus |
| II plur. | expurĭgātis |
| III plur. | expurĭgant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | expurĭgābam |
| II sing. | expurĭgābas |
| III sing. | expurĭgābat |
| I plur. | expurĭgabāmus |
| II plur. | expurĭgabātis |
| III plur. | expurĭgābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | expurĭgābo |
| II sing. | expurĭgābis |
| III sing. | expurĭgābit |
| I plur. | expurĭgabĭmus |
| II plur. | expurĭgabĭtis |
| III plur. | expurĭgābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | expurigavi |
| II sing. | expurigavisti |
| III sing. | expurigavit |
| I plur. | expurigavĭmus |
| II plur. | expurigavistis |
| III plur. | expurigavērunt, expurigavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | expurigavĕram |
| II sing. | expurigavĕras |
| III sing. | expurigavĕrat |
| I plur. | expurigaverāmus |
| II plur. | expurigaverātis |
| III plur. | expurigavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | expurigavĕro |
| II sing. | expurigavĕris |
| III sing. | expurigavĕrit |
| I plur. | expurigaverĭmus |
| II plur. | expurigaverĭtis |
| III plur. | expurigavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | expurĭgem |
| II sing. | expurĭges |
| III sing. | expurĭget |
| I plur. | expurĭgēmus |
| II plur. | expurĭgētis |
| III plur. | expurĭgent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | expurĭgārem |
| II sing. | expurĭgāres |
| III sing. | expurĭgāret |
| I plur. | expurĭgarēmus |
| II plur. | expurĭgarētis |
| III plur. | expurĭgārent |
| PARFAIT |
| I sing. | expurigavĕrim |
| II sing. | expurigavĕris |
| III sing. | expurigavĕrit |
| I plur. | expurigaverĭmus |
| II plur. | expurigaverĭtis |
| III plur. | expurigavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | expurigavissem |
| II sing. | expurigavisses |
| III sing. | expurigavisset |
| I plur. | expurigavissēmus |
| II plur. | expurigavissētis |
| III plur. | expurigavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | expurĭga |
| II plur. | expurĭgāte |
| FUTUR |
| II sing. | expurĭgāto |
| III sing. | expurĭgāto |
| II plur. | expurĭgatōte |
| III plur. | expurĭganto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| expurĭgans, antis |
| FUTUR |
| expurigatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| expurĭgāre |
| PARFAIT |
| expurigavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | expurigatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | expurigatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | expurĭgandi |
| Datif: | expurĭgando |
| Accusatif: | ad expurĭgandum |
| Ablatif: | expurĭgando |
| SUPIN |
| expurigatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:EXPURIGO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|