Déclinaison / Conjugueur latin
exulcĕror - Diathèse passive
(exulcĕro, exulcĕras, exulceravi, exulcĕrāre, exulceratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | exulcĕror |
| II sing. | exulcĕrāris, exulcĕrāre |
| III sing. | exulcĕrātur |
| I plur. | exulcĕrāmur |
| II plur. | exulcĕramĭni |
| III plur. | exulcĕrantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exulcĕrābar |
| II sing. | exulcĕrabāris, exulcĕrabāre |
| III sing. | exulcĕrabātur |
| I plur. | exulcĕrabāmur |
| II plur. | exulcĕrabamĭni |
| III plur. | exulcĕrabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | exulcĕrābor |
| II sing. | exulcĕrabĕris, exulcĕrabĕre |
| III sing. | exulcĕrabĭtur |
| I plur. | exulcĕrabĭmur |
| II plur. | exulcĕrabimĭni |
| III plur. | exulcĕrabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | exulceratus, a, um sum |
| II sing. | exulceratus, a, um es |
| III sing. | exulceratus, a, um est |
| I plur. | exulcerati, ae, a sumus |
| II plur. | exulcerati, ae, a estis |
| III plur. | exulcerati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exulceratus, a, um eram |
| II sing. | exulceratus, a, um eras |
| III sing. | exulceratus, a, um erat |
| I plur. | exulcerati, ae, a eramus |
| II plur. | exulcerati, ae, a eratis |
| III plur. | exulcerati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | exulceratus, a, um ero |
| II sing. | exulceratus, a, um eris |
| III sing. | exulceratus, a, um erit |
| I plur. | exulcerati, ae, a erimus |
| II plur. | exulcerati, ae, a eritis |
| III plur. | exulcerati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | exulcĕrer |
| II sing. | exulcĕrēris, exulcĕrēre |
| III sing. | exulcĕrētur |
| I plur. | exulcĕrēmur |
| II plur. | exulcĕremĭni |
| III plur. | exulcĕrentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exulcĕrārer |
| II sing. | exulcĕrarēris, exulcĕrarēre |
| III sing. | exulcĕrarētur |
| I plur. | exulcĕrarēmur |
| II plur. | exulcĕraremĭni |
| III plur. | exulcĕrarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | exulceratus, a, um sim |
| II sing. | exulceratus, a, um sis |
| III sing. | exulceratus, a, um sit |
| I plur. | exulcerati, ae, a simus |
| II plur. | exulcerati, ae, a sitis |
| III plur. | exulcerati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exulceratus, a, um essem |
| II sing. | exulceratus, a, um esses |
| III sing. | exulceratus, a, um esset |
| I plur. | exulcerati, ae, a essemus |
| II plur. | exulcerati, ae, a essetis |
| III plur. | exulcerati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | exulcĕrāre |
| II plur. | exulcĕramĭni |
| FUTUR |
| II sing. | exulcĕrātor |
| III sing. | exulcĕrātor |
| II plur. | |
| III plur. | exulcĕrantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| exulceratus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| exulcĕrāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | exulceratus, a, um esse |
| Plurale: | exulcerati, ae, a esse |
| FUTUR |
| exulceratum esse |
| GERUNDIVO |
| exulcĕrandus, a, um | |