Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | frustrabilis |
| Gen. | frustrabilis |
| Dat. | frustrabili |
| Acc. | frustrabilem |
| Abl. | frustrabili |
| Voc. | frustrabilis |
| PLURIEL |
| Nom. | frustrabiles |
| Gen. | frustrabilĭum |
| Dat. | frustrabilĭbus |
| Acc. | frustrabiles |
| Abl. | frustrabilĭbus |
| Voc. | frustrabiles |
| SINGULIER |
| Nom. | frustrabilis |
| Gen. | frustrabilis |
| Dat. | frustrabili |
| Acc. | frustrabilem |
| Abl. | frustrabili |
| Voc. | frustrabilis |
| PLURIEL |
| Nom. | frustrabiles |
| Gen. | frustrabilĭum |
| Dat. | frustrabilĭbus |
| Acc. | frustrabiles |
| Abl. | frustrabilĭbus |
| Voc. | frustrabiles |
| SINGULIER |
| Nom. | frustrabile |
| Gen. | frustrabilis |
| Dat. | frustrabili |
| Acc. | frustrabile |
| Abl. | frustrabili |
| Voc. | frustrabile |
| PLURIEL |
| Nom. | frustrabilĭa |
| Gen. | frustrabilĭum |
| Dat. | frustrabilĭbus |
| Acc. | frustrabilĭa |
| Abl. | frustrabilĭbus | |