Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | immĕrens |
| Gen. | immerentis |
| Dat. | immerenti |
| Acc. | immerentem |
| Abl. | immerenti |
| Voc. | immĕrens |
| PLURIEL |
| Nom. | immerentes |
| Gen. | immerentĭum |
| Dat. | immerentĭbus |
| Acc. | immerentes |
| Abl. | immerentĭbus |
| Voc. | immerentes |
| SINGULIER |
| Nom. | immĕrens |
| Gen. | immerentis |
| Dat. | immerenti |
| Acc. | immerentem |
| Abl. | immerenti |
| Voc. | immĕrens |
| PLURIEL |
| Nom. | immerentes |
| Gen. | immerentĭum |
| Dat. | immerentĭbus |
| Acc. | immerentes |
| Abl. | immerentĭbus |
| Voc. | immerentes |
| SINGULIER |
| Nom. | immĕrens |
| Gen. | immerentis |
| Dat. | immerenti |
| Acc. | immĕrens |
| Abl. | immerenti |
| Voc. | immĕrens |
| PLURIEL |
| Nom. | immerentĭa |
| Gen. | immerentĭum |
| Dat. | immerentĭbus |
| Acc. | immerentĭa |
| Abl. | immerentĭbus | |