Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | incōnnīvens |
| Gen. | inconniventis |
| Dat. | inconniventi |
| Acc. | inconniventem |
| Abl. | inconniventi |
| Voc. | incōnnīvens |
| PLURIEL |
| Nom. | inconniventes |
| Gen. | inconniventĭum |
| Dat. | inconniventĭbus |
| Acc. | inconniventes |
| Abl. | inconniventĭbus |
| Voc. | inconniventes |
| SINGULIER |
| Nom. | incōnnīvens |
| Gen. | inconniventis |
| Dat. | inconniventi |
| Acc. | inconniventem |
| Abl. | inconniventi |
| Voc. | incōnnīvens |
| PLURIEL |
| Nom. | inconniventes |
| Gen. | inconniventĭum |
| Dat. | inconniventĭbus |
| Acc. | inconniventes |
| Abl. | inconniventĭbus |
| Voc. | inconniventes |
| SINGULIER |
| Nom. | incōnnīvens |
| Gen. | inconniventis |
| Dat. | inconniventi |
| Acc. | incōnnīvens |
| Abl. | inconniventi |
| Voc. | incōnnīvens |
| PLURIEL |
| Nom. | inconniventĭa |
| Gen. | inconniventĭum |
| Dat. | inconniventĭbus |
| Acc. | inconniventĭa |
| Abl. | inconniventĭbus | |