Déclinaison / Conjugueur latin
infringo - Diathèse active
(infringo, infringis, infregi, infringĕre, infractum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | infringo |
| II sing. | infringis |
| III sing. | infringit |
| I plur. | infringĭmus |
| II plur. | infringĭtis |
| III plur. | infringunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | infringēbam |
| II sing. | infringēbas |
| III sing. | infringēbat |
| I plur. | infringebāmus |
| II plur. | infringebātis |
| III plur. | infringēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | infringam |
| II sing. | infringes |
| III sing. | infringet |
| I plur. | infringēmus |
| II plur. | infringētis |
| III plur. | infringent |
| PARFAIT |
| I sing. | infregi |
| II sing. | infregisti |
| III sing. | infregit |
| I plur. | infregĭmus |
| II plur. | infregistis |
| III plur. | infregērunt, infregēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | infregĕram |
| II sing. | infregĕras |
| III sing. | infregĕrat |
| I plur. | infregerāmus |
| II plur. | infregerātis |
| III plur. | infregĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | infregĕro |
| II sing. | infregĕris |
| III sing. | infregĕrit |
| I plur. | infregerĭmus |
| II plur. | infregerĭtis |
| III plur. | infregĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | infringam |
| II sing. | infringas |
| III sing. | infringat |
| I plur. | infringāmus |
| II plur. | infringātis |
| III plur. | infringant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | infringĕrem |
| II sing. | infringĕres |
| III sing. | infringĕret |
| I plur. | infringerēmus |
| II plur. | infringerētis |
| III plur. | infringĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | infregĕrim |
| II sing. | infregĕris |
| III sing. | infregĕrit |
| I plur. | infregerĭmus |
| II plur. | infregerĭtis |
| III plur. | infregĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | infregissem |
| II sing. | infregisses |
| III sing. | infregisset |
| I plur. | infregissēmus |
| II plur. | infregissētis |
| III plur. | infregissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | infringĕ |
| II plur. | infringĭte |
| FUTUR |
| II sing. | infringĭto |
| III sing. | infringĭto |
| II plur. | infringitōte |
| III plur. | infringunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| infringens, entis |
| FUTUR |
| infractūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| infringĕre |
| PARFAIT |
| infregisse |
| FUTUR |
| Singolare: | infractūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | infractūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | infringendi |
| Datif: | infringendo |
| Accusatif: | ad infringendum |
| Ablatif: | infringendo |
| SUPIN |
| infractum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INFRINGO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|