Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | innabilis |
| Gen. | innabilis |
| Dat. | innabili |
| Acc. | innabilem |
| Abl. | innabili |
| Voc. | innabilis |
| PLURIEL |
| Nom. | innabiles |
| Gen. | innabilĭum |
| Dat. | innabilĭbus |
| Acc. | innabiles |
| Abl. | innabilĭbus |
| Voc. | innabiles |
| SINGULIER |
| Nom. | innabilis |
| Gen. | innabilis |
| Dat. | innabili |
| Acc. | innabilem |
| Abl. | innabili |
| Voc. | innabilis |
| PLURIEL |
| Nom. | innabiles |
| Gen. | innabilĭum |
| Dat. | innabilĭbus |
| Acc. | innabiles |
| Abl. | innabilĭbus |
| Voc. | innabiles |
| SINGULIER |
| Nom. | innabile |
| Gen. | innabilis |
| Dat. | innabili |
| Acc. | innabile |
| Abl. | innabili |
| Voc. | innabile |
| PLURIEL |
| Nom. | innabilĭa |
| Gen. | innabilĭum |
| Dat. | innabilĭbus |
| Acc. | innabilĭa |
| Abl. | innabilĭbus | |