Déclinaison / Conjugueur latin
inquĭēto - Diathèse active
(inquĭēto, inquĭētas, inquietavi, inquĭētāre, inquietatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | inquĭēto |
| II sing. | inquĭētas |
| III sing. | inquĭētat |
| I plur. | inquĭētāmus |
| II plur. | inquĭētātis |
| III plur. | inquĭētant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | inquĭētābam |
| II sing. | inquĭētābas |
| III sing. | inquĭētābat |
| I plur. | inquĭētabāmus |
| II plur. | inquĭētabātis |
| III plur. | inquĭētābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | inquĭētābo |
| II sing. | inquĭētābis |
| III sing. | inquĭētābit |
| I plur. | inquĭētabĭmus |
| II plur. | inquĭētabĭtis |
| III plur. | inquĭētābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | inquietavi |
| II sing. | inquietavisti |
| III sing. | inquietavit |
| I plur. | inquietavĭmus |
| II plur. | inquietavistis |
| III plur. | inquietavērunt, inquietavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | inquietavĕram |
| II sing. | inquietavĕras |
| III sing. | inquietavĕrat |
| I plur. | inquietaverāmus |
| II plur. | inquietaverātis |
| III plur. | inquietavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | inquietavĕro |
| II sing. | inquietavĕris |
| III sing. | inquietavĕrit |
| I plur. | inquietaverĭmus |
| II plur. | inquietaverĭtis |
| III plur. | inquietavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | inquĭētem |
| II sing. | inquĭētes |
| III sing. | inquĭētet |
| I plur. | inquĭētēmus |
| II plur. | inquĭētētis |
| III plur. | inquĭētent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | inquĭētārem |
| II sing. | inquĭētāres |
| III sing. | inquĭētāret |
| I plur. | inquĭētarēmus |
| II plur. | inquĭētarētis |
| III plur. | inquĭētārent |
| PARFAIT |
| I sing. | inquietavĕrim |
| II sing. | inquietavĕris |
| III sing. | inquietavĕrit |
| I plur. | inquietaverĭmus |
| II plur. | inquietaverĭtis |
| III plur. | inquietavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | inquietavissem |
| II sing. | inquietavisses |
| III sing. | inquietavisset |
| I plur. | inquietavissēmus |
| II plur. | inquietavissētis |
| III plur. | inquietavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | inquĭēta |
| II plur. | inquĭētāte |
| FUTUR |
| II sing. | inquĭētāto |
| III sing. | inquĭētāto |
| II plur. | inquĭētatōte |
| III plur. | inquĭētanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| inquĭētans, antis |
| FUTUR |
| inquietatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| inquĭētāre |
| PARFAIT |
| inquietavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | inquietatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | inquietatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | inquĭētandi |
| Datif: | inquĭētando |
| Accusatif: | ad inquĭētandum |
| Ablatif: | inquĭētando |
| SUPIN |
| inquietatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INQUIETO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|