Déclinaison / Conjugueur latin
inquĭētor - Diathèse passive
(inquĭēto, inquĭētas, inquietavi, inquĭētāre, inquietatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | inquĭētor |
| II sing. | inquĭētāris, inquĭētāre |
| III sing. | inquĭētātur |
| I plur. | inquĭētāmur |
| II plur. | inquĭētamĭni |
| III plur. | inquĭētantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | inquĭētābar |
| II sing. | inquĭētabāris, inquĭētabāre |
| III sing. | inquĭētabātur |
| I plur. | inquĭētabāmur |
| II plur. | inquĭētabamĭni |
| III plur. | inquĭētabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | inquĭētābor |
| II sing. | inquĭētabĕris, inquĭētabĕre |
| III sing. | inquĭētabĭtur |
| I plur. | inquĭētabĭmur |
| II plur. | inquĭētabimĭni |
| III plur. | inquĭētabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | inquietatus, a, um sum |
| II sing. | inquietatus, a, um es |
| III sing. | inquietatus, a, um est |
| I plur. | inquietati, ae, a sumus |
| II plur. | inquietati, ae, a estis |
| III plur. | inquietati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | inquietatus, a, um eram |
| II sing. | inquietatus, a, um eras |
| III sing. | inquietatus, a, um erat |
| I plur. | inquietati, ae, a eramus |
| II plur. | inquietati, ae, a eratis |
| III plur. | inquietati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | inquietatus, a, um ero |
| II sing. | inquietatus, a, um eris |
| III sing. | inquietatus, a, um erit |
| I plur. | inquietati, ae, a erimus |
| II plur. | inquietati, ae, a eritis |
| III plur. | inquietati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | inquĭēter |
| II sing. | inquĭētēris, inquĭētēre |
| III sing. | inquĭētētur |
| I plur. | inquĭētēmur |
| II plur. | inquĭētemĭni |
| III plur. | inquĭētentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | inquĭētārer |
| II sing. | inquĭētarēris, inquĭētarēre |
| III sing. | inquĭētarētur |
| I plur. | inquĭētarēmur |
| II plur. | inquĭētaremĭni |
| III plur. | inquĭētarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | inquietatus, a, um sim |
| II sing. | inquietatus, a, um sis |
| III sing. | inquietatus, a, um sit |
| I plur. | inquietati, ae, a simus |
| II plur. | inquietati, ae, a sitis |
| III plur. | inquietati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | inquietatus, a, um essem |
| II sing. | inquietatus, a, um esses |
| III sing. | inquietatus, a, um esset |
| I plur. | inquietati, ae, a essemus |
| II plur. | inquietati, ae, a essetis |
| III plur. | inquietati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | inquĭētāre |
| II plur. | inquĭētamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | inquĭētātor |
| III sing. | inquĭētātor |
| II plur. | |
| III plur. | inquĭētantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| inquietatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| inquĭētāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | inquietatus, a, um esse |
| Plurale: | inquietati, ae, a esse |
| FUTUR |
| inquietatum esse |
| GERUNDIVO |
| inquĭētandus, a, um | |