Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | inreformabilis |
| Gen. | inreformabilis |
| Dat. | inreformabili |
| Acc. | inreformabilem |
| Abl. | inreformabili |
| Voc. | inreformabilis |
| PLURIEL |
| Nom. | inreformabiles |
| Gen. | inreformabilĭum |
| Dat. | inreformabilĭbus |
| Acc. | inreformabiles |
| Abl. | inreformabilĭbus |
| Voc. | inreformabiles |
| SINGULIER |
| Nom. | inreformabilis |
| Gen. | inreformabilis |
| Dat. | inreformabili |
| Acc. | inreformabilem |
| Abl. | inreformabili |
| Voc. | inreformabilis |
| PLURIEL |
| Nom. | inreformabiles |
| Gen. | inreformabilĭum |
| Dat. | inreformabilĭbus |
| Acc. | inreformabiles |
| Abl. | inreformabilĭbus |
| Voc. | inreformabiles |
| SINGULIER |
| Nom. | inreformabile |
| Gen. | inreformabilis |
| Dat. | inreformabili |
| Acc. | inreformabile |
| Abl. | inreformabili |
| Voc. | inreformabile |
| PLURIEL |
| Nom. | inreformabilĭa |
| Gen. | inreformabilĭum |
| Dat. | inreformabilĭbus |
| Acc. | inreformabilĭa |
| Abl. | inreformabilĭbus | |