Déclinaison / Conjugueur latin
intentor - Diathèse passive
(intento, intentas, intentavi, intentāre, intentatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | intentor |
| II sing. | intentāris, intentāre |
| III sing. | intentātur |
| I plur. | intentāmur |
| II plur. | intentamĭni |
| III plur. | intentantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | intentābar |
| II sing. | intentabāris, intentabāre |
| III sing. | intentabātur |
| I plur. | intentabāmur |
| II plur. | intentabamĭni |
| III plur. | intentabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | intentābor |
| II sing. | intentabĕris, intentabĕre |
| III sing. | intentabĭtur |
| I plur. | intentabĭmur |
| II plur. | intentabimĭni |
| III plur. | intentabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | intentatus, a, um sum |
| II sing. | intentatus, a, um es |
| III sing. | intentatus, a, um est |
| I plur. | intentati, ae, a sumus |
| II plur. | intentati, ae, a estis |
| III plur. | intentati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | intentatus, a, um eram |
| II sing. | intentatus, a, um eras |
| III sing. | intentatus, a, um erat |
| I plur. | intentati, ae, a eramus |
| II plur. | intentati, ae, a eratis |
| III plur. | intentati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | intentatus, a, um ero |
| II sing. | intentatus, a, um eris |
| III sing. | intentatus, a, um erit |
| I plur. | intentati, ae, a erimus |
| II plur. | intentati, ae, a eritis |
| III plur. | intentati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | intenter |
| II sing. | intentēris, intentēre |
| III sing. | intentētur |
| I plur. | intentēmur |
| II plur. | intentemĭni |
| III plur. | intententur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | intentārer |
| II sing. | intentarēris, intentarēre |
| III sing. | intentarētur |
| I plur. | intentarēmur |
| II plur. | intentaremĭni |
| III plur. | intentarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | intentatus, a, um sim |
| II sing. | intentatus, a, um sis |
| III sing. | intentatus, a, um sit |
| I plur. | intentati, ae, a simus |
| II plur. | intentati, ae, a sitis |
| III plur. | intentati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | intentatus, a, um essem |
| II sing. | intentatus, a, um esses |
| III sing. | intentatus, a, um esset |
| I plur. | intentati, ae, a essemus |
| II plur. | intentati, ae, a essetis |
| III plur. | intentati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | intentāre |
| II plur. | intentamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | intentātor |
| III sing. | intentātor |
| II plur. | |
| III plur. | intentantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| intentatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| intentāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | intentatus, a, um esse |
| Plurale: | intentati, ae, a esse |
| FUTUR |
| intentatum esse |
| GERUNDIVO |
| intentandus, a, um | |