Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | invius |
| Gen. | invii |
| Dat. | invio |
| Acc. | invium |
| Abl. | invio |
| Voc. | invie |
| PLURIEL |
| Nom. | invii |
| Gen. | inviōrum |
| Dat. | inviis |
| Acc. | invios |
| Abl. | inviis |
| Voc. | invii |
| SINGULIER |
| Nom. | inviă |
| Gen. | inviae |
| Dat. | inviae |
| Acc. | inviam |
| Abl. | inviā |
| Voc. | inviă |
| PLURIEL |
| Nom. | inviae |
| Gen. | inviārum |
| Dat. | inviis |
| Acc. | invias |
| Abl. | inviis |
| Voc. | inviae |
| SINGULIER |
| Nom. | invium |
| Gen. | invii |
| Dat. | invio |
| Acc. | invium |
| Abl. | invio |
| Voc. | invium |
| PLURIEL |
| Nom. | invia |
| Gen. | inviōrum |
| Dat. | inviis |
| Acc. | invia |
| Abl. | inviis | |