Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | irrĕquĭes |
| Gen. | irrequietis |
| Dat. | irrequieti |
| Acc. | irrequietem |
| Abl. | irrequieti |
| Voc. | irrĕquĭes |
| PLURIEL |
| Nom. | irrequietes |
| Gen. | irrequietĭum |
| Dat. | irrequietĭbus |
| Acc. | irrequietes |
| Abl. | irrequietĭbus |
| Voc. | irrequietes |
| SINGULIER |
| Nom. | irrĕquĭes |
| Gen. | irrequietis |
| Dat. | irrequieti |
| Acc. | irrequietem |
| Abl. | irrequieti |
| Voc. | irrĕquĭes |
| PLURIEL |
| Nom. | irrequietes |
| Gen. | irrequietĭum |
| Dat. | irrequietĭbus |
| Acc. | irrequietes |
| Abl. | irrequietĭbus |
| Voc. | irrequietes |
| SINGULIER |
| Nom. | irrĕquĭes |
| Gen. | irrequietis |
| Dat. | irrequieti |
| Acc. | irrĕquĭes |
| Abl. | irrequieti |
| Voc. | irrĕquĭes |
| PLURIEL |
| Nom. | irrequietĭa |
| Gen. | irrequietĭum |
| Dat. | irrequietĭbus |
| Acc. | irrequietĭa |
| Abl. | irrequietĭbus | |