Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | irrīto |
| II sing. | irrītas |
| III sing. | irrītat |
| I plur. | irrītāmus |
| II plur. | irrītātis |
| III plur. | irrītant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | irrītābam |
| II sing. | irrītābas |
| III sing. | irrītābat |
| I plur. | irrītabāmus |
| II plur. | irrītabātis |
| III plur. | irrītābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | irrītābo |
| II sing. | irrītābis |
| III sing. | irrītābit |
| I plur. | irrītabĭmus |
| II plur. | irrītabĭtis |
| III plur. | irrītābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | irritavi |
| II sing. | irritavisti |
| III sing. | irritavit |
| I plur. | irritavĭmus |
| II plur. | irritavistis |
| III plur. | irritavērunt, irritavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | irritavĕram |
| II sing. | irritavĕras |
| III sing. | irritavĕrat |
| I plur. | irritaverāmus |
| II plur. | irritaverātis |
| III plur. | irritavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | irritavĕro |
| II sing. | irritavĕris |
| III sing. | irritavĕrit |
| I plur. | irritaverĭmus |
| II plur. | irritaverĭtis |
| III plur. | irritavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | irrītem |
| II sing. | irrītes |
| III sing. | irrītet |
| I plur. | irrītēmus |
| II plur. | irrītētis |
| III plur. | irrītent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | irrītārem |
| II sing. | irrītāres |
| III sing. | irrītāret |
| I plur. | irrītarēmus |
| II plur. | irrītarētis |
| III plur. | irrītārent |
| PARFAIT |
| I sing. | irritavĕrim |
| II sing. | irritavĕris |
| III sing. | irritavĕrit |
| I plur. | irritaverĭmus |
| II plur. | irritaverĭtis |
| III plur. | irritavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | irritavissem |
| II sing. | irritavisses |
| III sing. | irritavisset |
| I plur. | irritavissēmus |
| II plur. | irritavissētis |
| III plur. | irritavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | irrīta |
| II plur. | irrītāte |
| FUTUR |
| II sing. | irrītāto |
| III sing. | irrītāto |
| II plur. | irrītatōte |
| III plur. | irrītanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| irrītans, antis |
| FUTUR |
| irritatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| irrītāre |
| PARFAIT |
| irritavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | irritatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | irritatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | irrītandi |
| Datif: | irrītando |
| Accusatif: | ad irrītandum |
| Ablatif: | irrītando |
| SUPIN |
| irritatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IRRITO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|