Déclinaison / Conjugueur latin
iurigo - Diathèse active
(iurigo, iurigas, iurigavi, iurigāre, iurigatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | iurigo |
| II sing. | iurigas |
| III sing. | iurigat |
| I plur. | iurigāmus |
| II plur. | iurigātis |
| III plur. | iurigant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | iurigābam |
| II sing. | iurigābas |
| III sing. | iurigābat |
| I plur. | iurigabāmus |
| II plur. | iurigabātis |
| III plur. | iurigābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | iurigābo |
| II sing. | iurigābis |
| III sing. | iurigābit |
| I plur. | iurigabĭmus |
| II plur. | iurigabĭtis |
| III plur. | iurigābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | iurigavi |
| II sing. | iurigavisti |
| III sing. | iurigavit |
| I plur. | iurigavĭmus |
| II plur. | iurigavistis |
| III plur. | iurigavēreunt, iurigavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | iurigavĕram |
| II sing. | iurigavĕras |
| III sing. | iurigavĕrat |
| I plur. | iurigaverāmus |
| II plur. | iurigaverātis |
| III plur. | iurigavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | iurigavĕro |
| II sing. | iurigavĕris |
| III sing. | iurigavĕrit |
| I plur. | iurigaverĭmus |
| II plur. | iurigaverĭtis |
| III plur. | iurigavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | iurigem |
| II sing. | iuriges |
| III sing. | iuriget |
| I plur. | iurigēmus |
| II plur. | iurigētis |
| III plur. | iurigent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | iurigārem |
| II sing. | iurigāres |
| III sing. | iurigāret |
| I plur. | iurigarēmus |
| II plur. | iurigarētis |
| III plur. | iurigārent |
| PARFAIT |
| I sing. | iurigavĕrim |
| II sing. | iurigavĕris |
| III sing. | iurigavĕrit |
| I plur. | iurigaverĭmus |
| II plur. | iurigaverĭtis |
| III plur. | iurigavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | iurigavissem |
| II sing. | iurigavisses |
| III sing. | iurigavisset |
| I plur. | iurigavissēmus |
| II plur. | iurigavissētis |
| III plur. | iurigavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | iuriga |
| II plur. | iurigāte |
| FUTUR |
| II sing. | iurigāto |
| III sing. | iurigāto |
| II plur. | iurigatōte |
| III plur. | iuriganto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| iurigans, –antis |
| FUTUR |
| iurigatūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| iurigāre |
| PARFAIT |
| iurigavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | iurigatūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | iurigatūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | iurigandi |
| Datif: | iurigando |
| Accusatif: | ad iurigandum |
| Ablatif: | iurigando |
| SUPIN |
| iurigatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IURIGO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
