Déclinaison / Conjugueur latin
obcaecor - Diathèse passive
(obcaeco, obcaecas, obcaecavi, obcaecāre, obcaecatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obcaecor |
| II sing. | obcaecāris, obcaecāre |
| III sing. | obcaecātur |
| I plur. | obcaecāmur |
| II plur. | obcaecamĭni |
| III plur. | obcaecantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obcaecābar |
| II sing. | obcaecabāris, obcaecabāre |
| III sing. | obcaecabātur |
| I plur. | obcaecabāmur |
| II plur. | obcaecabamĭni |
| III plur. | obcaecabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obcaecābor |
| II sing. | obcaecabĕris, obcaecabĕre |
| III sing. | obcaecabĭtur |
| I plur. | obcaecabĭmur |
| II plur. | obcaecabimĭni |
| III plur. | obcaecabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | obcaecatus, a, um sum |
| II sing. | obcaecatus, a, um es |
| III sing. | obcaecatus, a, um est |
| I plur. | obcaecati, ae, a sumus |
| II plur. | obcaecati, ae, a estis |
| III plur. | obcaecati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obcaecatus, a, um eram |
| II sing. | obcaecatus, a, um eras |
| III sing. | obcaecatus, a, um erat |
| I plur. | obcaecati, ae, a eramus |
| II plur. | obcaecati, ae, a eratis |
| III plur. | obcaecati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obcaecatus, a, um ero |
| II sing. | obcaecatus, a, um eris |
| III sing. | obcaecatus, a, um erit |
| I plur. | obcaecati, ae, a erimus |
| II plur. | obcaecati, ae, a eritis |
| III plur. | obcaecati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | obcaecer |
| II sing. | obcaecēris, obcaecēre |
| III sing. | obcaecētur |
| I plur. | obcaecēmur |
| II plur. | obcaecemĭni |
| III plur. | obcaecentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obcaecārer |
| II sing. | obcaecarēris, obcaecarēre |
| III sing. | obcaecarētur |
| I plur. | obcaecarēmur |
| II plur. | obcaecaremĭni |
| III plur. | obcaecarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | obcaecatus, a, um sim |
| II sing. | obcaecatus, a, um sis |
| III sing. | obcaecatus, a, um sit |
| I plur. | obcaecati, ae, a simus |
| II plur. | obcaecati, ae, a sitis |
| III plur. | obcaecati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obcaecatus, a, um essem |
| II sing. | obcaecatus, a, um esses |
| III sing. | obcaecatus, a, um esset |
| I plur. | obcaecati, ae, a essemus |
| II plur. | obcaecati, ae, a essetis |
| III plur. | obcaecati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obcaecāre |
| II plur. | obcaecamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | obcaecātor |
| III sing. | obcaecātor |
| II plur. | |
| III plur. | obcaecantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| obcaecatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| obcaecāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | obcaecatus, a, um esse |
| Plurale: | obcaecati, ae, a esse |
| FUTUR |
| obcaecatum esse |
| GERUNDIVO |
| obcaecandus, a, um | |