Déclinaison / Conjugueur latin
obiurigor - Diathèse passive
(obiurigo, obiurigas, obiurigavi, obiurigāre, obiurigatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obiurigor |
| II sing. | obiurigāris, obiurigāre |
| III sing. | obiurigātur |
| I plur. | obiurigāmur |
| II plur. | obiurigamĭni |
| III plur. | obiurigantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obiurigābar |
| II sing. | obiurigabāris, obiurigabāre |
| III sing. | obiurigabātur |
| I plur. | obiurigabāmur |
| II plur. | obiurigabamĭni |
| III plur. | obiurigabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obiurigābor |
| II sing. | obiurigabĕris, obiurigabĕre |
| III sing. | obiurigabĭtur |
| I plur. | obiurigabĭmur |
| II plur. | obiurigabimĭni |
| III plur. | obiurigabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | obiurigatus, a, um sum |
| II sing. | obiurigatus, a, um es |
| III sing. | obiurigatus, a, um est |
| I plur. | obiurigati, ae, a sumus |
| II plur. | obiurigati, ae, a estis |
| III plur. | obiurigati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obiurigatus, a, um eram |
| II sing. | obiurigatus, a, um eras |
| III sing. | obiurigatus, a, um erat |
| I plur. | obiurigati, ae, a eramus |
| II plur. | obiurigati, ae, a eratis |
| III plur. | obiurigati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obiurigatus, a, um ero |
| II sing. | obiurigatus, a, um eris |
| III sing. | obiurigatus, a, um erit |
| I plur. | obiurigati, ae, a erimus |
| II plur. | obiurigati, ae, a eritis |
| III plur. | obiurigati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | obiuriger |
| II sing. | obiurigēris, obiurigēre |
| III sing. | obiurigētur |
| I plur. | obiurigēmur |
| II plur. | obiurigemĭni |
| III plur. | obiurigentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obiurigārer |
| II sing. | obiurigarēris, obiurigarēre |
| III sing. | obiurigarētur |
| I plur. | obiurigarēmur |
| II plur. | obiurigaremĭni |
| III plur. | obiurigarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | obiurigatus, a, um sim |
| II sing. | obiurigatus, a, um sis |
| III sing. | obiurigatus, a, um sit |
| I plur. | obiurigati, ae, a simus |
| II plur. | obiurigati, ae, a sitis |
| III plur. | obiurigati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obiurigatus, a, um essem |
| II sing. | obiurigatus, a, um esses |
| III sing. | obiurigatus, a, um esset |
| I plur. | obiurigati, ae, a essemus |
| II plur. | obiurigati, ae, a essetis |
| III plur. | obiurigati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obiurigāre |
| II plur. | obiurigamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | obiurigātor |
| III sing. | obiurigātor |
| II plur. | |
| III plur. | obiurigantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| obiurigatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| obiurigāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | obiurigatus, a, um esse |
| Plurale: | obiurigati, ae, a esse |
| FUTUR |
| obiurigatum esse |
| GERUNDIVO |
| obiurigandus, a, um | |