Déclinaison / Conjugueur latin
observĭto - Diathèse active
(observĭto, observĭtas, observitavi, observĭtāre, observitatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | observĭto |
| II sing. | observĭtas |
| III sing. | observĭtat |
| I plur. | observĭtāmus |
| II plur. | observĭtātis |
| III plur. | observĭtant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | observĭtābam |
| II sing. | observĭtābas |
| III sing. | observĭtābat |
| I plur. | observĭtabāmus |
| II plur. | observĭtabātis |
| III plur. | observĭtābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | observĭtābo |
| II sing. | observĭtābis |
| III sing. | observĭtābit |
| I plur. | observĭtabĭmus |
| II plur. | observĭtabĭtis |
| III plur. | observĭtābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | observitavi |
| II sing. | observitavisti |
| III sing. | observitavit |
| I plur. | observitavĭmus |
| II plur. | observitavistis |
| III plur. | observitavērunt, observitavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | observitavĕram |
| II sing. | observitavĕras |
| III sing. | observitavĕrat |
| I plur. | observitaverāmus |
| II plur. | observitaverātis |
| III plur. | observitavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | observitavĕro |
| II sing. | observitavĕris |
| III sing. | observitavĕrit |
| I plur. | observitaverĭmus |
| II plur. | observitaverĭtis |
| III plur. | observitavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | observĭtem |
| II sing. | observĭtes |
| III sing. | observĭtet |
| I plur. | observĭtēmus |
| II plur. | observĭtētis |
| III plur. | observĭtent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | observĭtārem |
| II sing. | observĭtāres |
| III sing. | observĭtāret |
| I plur. | observĭtarēmus |
| II plur. | observĭtarētis |
| III plur. | observĭtārent |
| PARFAIT |
| I sing. | observitavĕrim |
| II sing. | observitavĕris |
| III sing. | observitavĕrit |
| I plur. | observitaverĭmus |
| II plur. | observitaverĭtis |
| III plur. | observitavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | observitavissem |
| II sing. | observitavisses |
| III sing. | observitavisset |
| I plur. | observitavissēmus |
| II plur. | observitavissētis |
| III plur. | observitavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | observĭta |
| II plur. | observĭtāte |
| FUTUR |
| II sing. | observĭtāto |
| III sing. | observĭtāto |
| II plur. | observĭtatōte |
| III plur. | observĭtanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| observĭtans, antis |
| FUTUR |
| observitatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| observĭtāre |
| PARFAIT |
| observitavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | observitatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | observitatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | observĭtandi |
| Datif: | observĭtando |
| Accusatif: | ad observĭtandum |
| Ablatif: | observĭtando |
| SUPIN |
| observitatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OBSERVITO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|