Déclinaison / Conjugueur latin
obsurdēfăcĭo - Diathèse active
(obsurdēfăcĭo, obsurdēfăcis, obsurdefecit, obsurdēfăcĕre, obsurdefactum)
verbe transitif III conjugaison in -io
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obsurdēfăcĭo |
| II sing. | obsurdēfăcis |
| III sing. | obsurdēfăcit |
| I plur. | obsurdēfăcīmus |
| II plur. | obsurdēfăcītis |
| III plur. | obsurdēfăciunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obsurdēfăciēbam |
| II sing. | obsurdēfăciēbas |
| III sing. | obsurdēfăciēbat |
| I plur. | obsurdēfăciebāmus |
| II plur. | obsurdēfăciebātis |
| III plur. | obsurdēfăciēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obsurdēfăcĭam |
| II sing. | obsurdēfăcĭes |
| III sing. | obsurdēfăcĭet |
| I plur. | obsurdēfăciēmus |
| II plur. | obsurdēfăciētis |
| III plur. | obsurdēfăcĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | obsurdefeci |
| II sing. | obsurdefecisti |
| III sing. | obsurdefecit |
| I plur. | obsurdefecĭmus |
| II plur. | obsurdefecistis |
| III plur. | obsurdefecērunt, obsurdefecēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obsurdefecĕram |
| II sing. | obsurdefecĕras |
| III sing. | obsurdefecĕrat |
| I plur. | obsurdefecerāmus |
| II plur. | obsurdefecerātis |
| III plur. | obsurdefecĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obsurdefecĕro |
| II sing. | obsurdefecĕris |
| III sing. | obsurdefecĕrit |
| I plur. | obsurdefecerĭmus |
| II plur. | obsurdefecerĭtis |
| III plur. | obsurdefecĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | obsurdēfăcĭam |
| II sing. | obsurdēfăcĭas |
| III sing. | obsurdēfăcĭat |
| I plur. | obsurdēfăciāmus |
| II plur. | obsurdēfăciātis |
| III plur. | obsurdēfăcĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obsurdēfăcĕrem |
| II sing. | obsurdēfăcĕres |
| III sing. | obsurdēfăcĕret |
| I plur. | obsurdēfăcerēmus |
| II plur. | obsurdēfăcerētis |
| III plur. | obsurdēfăcĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | obsurdefecĕrim |
| II sing. | obsurdefecĕris |
| III sing. | obsurdefecĕrit |
| I plur. | obsurdefecerĭmus |
| II plur. | obsurdefecerĭtis |
| III plur. | obsurdefecĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obsurdefecissem |
| II sing. | obsurdefecisses |
| III sing. | obsurdefecisset |
| I plur. | obsurdefecissēmus |
| II plur. | obsurdefecissētis |
| III plur. | obsurdefecissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obsurdēfăce, obsurdēfăc |
| II plur. | obsurdēfăcĭte |
| FUTUR |
| II sing. | obsurdēfăcĭto |
| III sing. | obsurdēfăcĭto |
| II plur. | obsurdēfăcitōte |
| III plur. | obsurdēfăciunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| obsurdēfăciens, ientis |
| FUTUR |
| obsurdefactūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| obsurdēfăcĕre |
| PARFAIT |
| obsurdefecisse |
| FUTUR |
| Singolare: | obsurdefactūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | obsurdefactūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | obsurdēfăciendi |
| Datif: | obsurdēfăciendo |
| Accusatif: | ad obsurdēfăciendum |
| Ablatif: | obsurdēfăciendo |
| SUPIN |
| obsurdefactum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OBSURDEFACIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|