Déclinaison / Conjugueur latin
obtorquĕo - Diathèse active
(obtorquĕo, obtorques, obtorsi, obtorquēre, obtortum)
verbe transitif II conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obtorquĕo |
| II sing. | obtorques |
| III sing. | obtorquet |
| I plur. | obtorquēmus |
| II plur. | obtorquētis |
| III plur. | obtorquent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obtorquēbam |
| II sing. | obtorquēbas |
| III sing. | obtorquēbat |
| I plur. | obtorquabāmus |
| II plur. | obtorquebātis |
| III plur. | obtorquēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obtorquēbo |
| II sing. | obtorquēbis |
| III sing. | obtorquēbit |
| I plur. | obtorquebĭmus |
| II plur. | obtorquebĭtis |
| III plur. | obtorquēbunt |
| PARFAIT |
| I sing. | obtorsi |
| II sing. | obtorsisti |
| III sing. | obtorsit |
| I plur. | obtorsĭmus |
| II plur. | obtorsistis |
| III plur. | obtorsērunt, obtorsēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obtorsĕram |
| II sing. | obtorsĕras |
| III sing. | obtorsĕrat |
| I plur. | obtorserāmus |
| II plur. | obtorserātis |
| III plur. | obtorsĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obtorsĕro |
| II sing. | obtorsĕris |
| III sing. | obtorsĕrit |
| I plur. | obtorserĭmus |
| II plur. | obtorserĭtis |
| III plur. | obtorsĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | obtorquĕam |
| II sing. | obtorquĕas |
| III sing. | obtorquĕat |
| I plur. | obtorqueāmus |
| II plur. | obtorqueātis |
| III plur. | obtorquĕant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obtorquērem |
| II sing. | obtorquēres |
| III sing. | obtorquēret |
| I plur. | obtorquerēmus |
| II plur. | obtorquerētis |
| III plur. | obtorquērent |
| PARFAIT |
| I sing. | obtorsĕrim |
| II sing. | obtorsĕris |
| III sing. | obtorsĕrit |
| I plur. | obtorserĭmus |
| II plur. | obtorserĭtis |
| III plur. | obtorsĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obtorsissem |
| II sing. | obtorsisses |
| III sing. | obtorsisset |
| I plur. | obtorsissēmus |
| II plur. | obtorsissētis |
| III plur. | obtorsissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obtorque |
| II plur. | obtorquēte |
| FUTUR |
| II sing. | obtorquēto |
| III sing. | obtorquēto |
| II plur. | obtorquetōte |
| III plur. | obtorquento |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| obtorquens, entis |
| FUTUR |
| obtortūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| obtorquēre |
| PARFAIT |
| obtorsisse |
| FUTUR |
| Singolare: | obtortūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | obtortūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | obtorquendi |
| Datif: | obtorquendo |
| Accusatif: | ad obtorquendum |
| Ablatif: | obtorquendo |
| SUPIN |
| obtortum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OBTORQUEO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|