Déclinaison / Conjugueur latin
prōgenor - Diathèse passive
(prōgeno, prōgenis, progenui, prōgenĕre, progenitum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | prōgenor |
| II sing. | prōgenĕris, prōgenĕre |
| III sing. | prōgenĭtur |
| I plur. | prōgenĭmur |
| II plur. | prōgenimĭni |
| III plur. | prōgenuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | prōgenēbar |
| II sing. | prōgenebāris, prōgenebāre |
| III sing. | prōgenebātur |
| I plur. | prōgenebāmur |
| II plur. | prōgenebamĭni |
| III plur. | prōgenebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | prōgenar |
| II sing. | prōgenēris, prōgenēre |
| III sing. | prōgenētur |
| I plur. | prōgenēmur |
| II plur. | prōgenemĭni |
| III plur. | prōgenentur |
| PARFAIT |
| I sing. | progenitus, a, um sum |
| II sing. | progenitus, a, um es |
| III sing. | progenitus, a, um est |
| I plur. | progeniti, ae, a sumus |
| II plur. | progeniti, ae, a estis |
| III plur. | progeniti, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | progenitus, a, um eram |
| II sing. | progenitus, a, um eras |
| III sing. | progenitus, a, um erat |
| I plur. | progeniti, ae, a eramus |
| II plur. | progeniti, ae, a eratis |
| III plur. | progeniti, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | progenitus, a, um ero |
| II sing. | progenitus, a, um eris |
| III sing. | progenitus, a, um erit |
| I plur. | progeniti, ae, a erimus |
| II plur. | progeniti, ae, a eritis |
| III plur. | progeniti, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | prōgenar |
| II sing. | prōgenāris, prōgenāre |
| III sing. | prōgenātur |
| I plur. | prōgenāmur |
| II plur. | prōgenamĭni |
| III plur. | prōgenantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | prōgenĕrer |
| II sing. | prōgenerēris, prōgenerēre |
| III sing. | prōgenerētur |
| I plur. | prōgenerēmur |
| II plur. | prōgeneremĭni |
| III plur. | prōgenerentur |
| PARFAIT |
| I sing. | progenitus, a, um sim |
| II sing. | progenitus, a, um sis |
| III sing. | progenitus, a, um sit |
| I plur. | progeniti, ae, a simus |
| II plur. | progeniti, ae, a sitis |
| III plur. | progeniti, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | progenitus, a, um essem |
| II sing. | progenitus, a, um esses |
| III sing. | progenitus, a, um esset |
| I plur. | progeniti, ae, a essemus |
| II plur. | progeniti, ae, a essetis |
| III plur. | progeniti, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | prōgenĕre |
| II plur. | prōgenimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | prōgenĭtor |
| III sing. | prōgenĭtor |
| II plur. | |
| III plur. | prōgenuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| progenitus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| prōgeni |
| PARFAIT |
| Singolare: | progenitus, a, um esse |
| Plurale: | progeniti, ae, a esse |
| FUTUR |
| progenitum esse |
| GERUNDIVO |
| prōgenendus, a, um |
| SUPIN |
| progenitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PROGENOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|