Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | refutabilis |
| Gen. | refutabilis |
| Dat. | refutabili |
| Acc. | refutabilem |
| Abl. | refutabili |
| Voc. | refutabilis |
| PLURIEL |
| Nom. | refutabiles |
| Gen. | refutabilĭum |
| Dat. | refutabilĭbus |
| Acc. | refutabiles |
| Abl. | refutabilĭbus |
| Voc. | refutabiles |
| SINGULIER |
| Nom. | refutabilis |
| Gen. | refutabilis |
| Dat. | refutabili |
| Acc. | refutabilem |
| Abl. | refutabili |
| Voc. | refutabilis |
| PLURIEL |
| Nom. | refutabiles |
| Gen. | refutabilĭum |
| Dat. | refutabilĭbus |
| Acc. | refutabiles |
| Abl. | refutabilĭbus |
| Voc. | refutabiles |
| SINGULIER |
| Nom. | refutabile |
| Gen. | refutabilis |
| Dat. | refutabili |
| Acc. | refutabile |
| Abl. | refutabili |
| Voc. | refutabile |
| PLURIEL |
| Nom. | refutabilĭa |
| Gen. | refutabilĭum |
| Dat. | refutabilĭbus |
| Acc. | refutabilĭa |
| Abl. | refutabilĭbus | |