Déclinaison / Conjugueur latin
ructuor - Diathèse passive
(ructuo, ructuas, ructuavi, ructuāre, ructuatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | ructuor |
| II sing. | ructuāris, ructuāre |
| III sing. | ructuātur |
| I plur. | ructuāmur |
| II plur. | ructuamĭni |
| III plur. | ructuantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ructuābar |
| II sing. | ructuabāris, ructuabāre |
| III sing. | ructuabātur |
| I plur. | ructuabāmur |
| II plur. | ructuabamĭni |
| III plur. | ructuabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | ructuābor |
| II sing. | ructuabĕris, ructuabĕre |
| III sing. | ructuabĭtur |
| I plur. | ructuabĭmur |
| II plur. | ructuabimĭni |
| III plur. | ructuabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | ructuatus, a, um sum |
| II sing. | ructuatus, a, um es |
| III sing. | ructuatus, a, um est |
| I plur. | ructuati, ae, a sumus |
| II plur. | ructuati, ae, a estis |
| III plur. | ructuati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | ructuatus, a, um eram |
| II sing. | ructuatus, a, um eras |
| III sing. | ructuatus, a, um erat |
| I plur. | ructuati, ae, a eramus |
| II plur. | ructuati, ae, a eratis |
| III plur. | ructuati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | ructuatus, a, um ero |
| II sing. | ructuatus, a, um eris |
| III sing. | ructuatus, a, um erit |
| I plur. | ructuati, ae, a erimus |
| II plur. | ructuati, ae, a eritis |
| III plur. | ructuati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | ructuer |
| II sing. | ructuēris, ructuēre |
| III sing. | ructuētur |
| I plur. | ructuēmur |
| II plur. | ructuemĭni |
| III plur. | ructuentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ructuārer |
| II sing. | ructuarēris, ructuarēre |
| III sing. | ructuarētur |
| I plur. | ructuarēmur |
| II plur. | ructuaremĭni |
| III plur. | ructuarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | ructuatus, a, um sim |
| II sing. | ructuatus, a, um sis |
| III sing. | ructuatus, a, um sit |
| I plur. | ructuati, ae, a simus |
| II plur. | ructuati, ae, a sitis |
| III plur. | ructuati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | ructuatus, a, um essem |
| II sing. | ructuatus, a, um esses |
| III sing. | ructuatus, a, um esset |
| I plur. | ructuati, ae, a essemus |
| II plur. | ructuati, ae, a essetis |
| III plur. | ructuati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | ructuāre |
| II plur. | ructuamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | ructuātor |
| III sing. | ructuātor |
| II plur. | |
| III plur. | ructuantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| ructuatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| ructuāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | ructuatus, a, um esse |
| Plurale: | ructuati, ae, a esse |
| FUTUR |
| ructuatum esse |
| GERUNDIVO |
| ructuandus, a, um |
| SUPIN |
| ructuatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:RUCTUOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|