Déclinaison / Conjugueur latin
rŭtĭlo - Diathèse active
(rŭtĭlo, rŭtĭlas, rutilavi, rŭtĭlāre, rutilatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | rŭtĭlo |
| II sing. | rŭtĭlas |
| III sing. | rŭtĭlat |
| I plur. | rŭtĭlāmus |
| II plur. | rŭtĭlātis |
| III plur. | rŭtĭlant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | rŭtĭlābam |
| II sing. | rŭtĭlābas |
| III sing. | rŭtĭlābat |
| I plur. | rŭtĭlabāmus |
| II plur. | rŭtĭlabātis |
| III plur. | rŭtĭlābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | rŭtĭlābo |
| II sing. | rŭtĭlābis |
| III sing. | rŭtĭlābit |
| I plur. | rŭtĭlabĭmus |
| II plur. | rŭtĭlabĭtis |
| III plur. | rŭtĭlābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | rutilavi |
| II sing. | rutilavisti |
| III sing. | rutilavit |
| I plur. | rutilavĭmus |
| II plur. | rutilavistis |
| III plur. | rutilavēreunt, rutilavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | rutilavĕram |
| II sing. | rutilavĕras |
| III sing. | rutilavĕrat |
| I plur. | rutilaverāmus |
| II plur. | rutilaverātis |
| III plur. | rutilavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | rutilavĕro |
| II sing. | rutilavĕris |
| III sing. | rutilavĕrit |
| I plur. | rutilaverĭmus |
| II plur. | rutilaverĭtis |
| III plur. | rutilavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | rŭtĭlem |
| II sing. | rŭtĭles |
| III sing. | rŭtĭlet |
| I plur. | rŭtĭlēmus |
| II plur. | rŭtĭlētis |
| III plur. | rŭtĭlent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | rŭtĭlārem |
| II sing. | rŭtĭlāres |
| III sing. | rŭtĭlāret |
| I plur. | rŭtĭlarēmus |
| II plur. | rŭtĭlarētis |
| III plur. | rŭtĭlārent |
| PARFAIT |
| I sing. | rutilavĕrim |
| II sing. | rutilavĕris |
| III sing. | rutilavĕrit |
| I plur. | rutilaverĭmus |
| II plur. | rutilaverĭtis |
| III plur. | rutilavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | rutilavissem |
| II sing. | rutilavisses |
| III sing. | rutilavisset |
| I plur. | rutilavissēmus |
| II plur. | rutilavissētis |
| III plur. | rutilavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | rŭtĭla |
| II plur. | rŭtĭlāte |
| FUTUR |
| II sing. | rŭtĭlāto |
| III sing. | rŭtĭlāto |
| II plur. | rŭtĭlatōte |
| III plur. | rŭtĭlanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| rŭtĭlans, antis |
| FUTUR |
| rutilatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| rŭtĭlāre |
| PARFAIT |
| rutilavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | rutilatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | rutilatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | rŭtĭlandi |
| Datif: | rŭtĭlando |
| Accusatif: | ad rŭtĭlandum |
| Ablatif: | rŭtĭlando |
| SUPIN |
| rutilatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:RUTILO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|