Déclinaison / Conjugueur latin
coiecto - Diathèse active
(coiecto, coiectas, coniectavi, coiectāre, coniectatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | coiecto |
| II sing. | coiectas |
| III sing. | coiectat |
| I plur. | coiectāmus |
| II plur. | coiectātis |
| III plur. | coiectant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | coiectābam |
| II sing. | coiectābas |
| III sing. | coiectābat |
| I plur. | coiectabāmus |
| II plur. | coiectabātis |
| III plur. | coiectābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | coiectābo |
| II sing. | coiectābis |
| III sing. | coiectābit |
| I plur. | coiectabĭmus |
| II plur. | coiectabĭtis |
| III plur. | coiectābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | coniectavi |
| II sing. | coniectavisti |
| III sing. | coniectavit |
| I plur. | coniectavĭmus |
| II plur. | coniectavistis |
| III plur. | coniectavērunt, coniectavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | coniectavĕram |
| II sing. | coniectavĕras |
| III sing. | coniectavĕrat |
| I plur. | coniectaverāmus |
| II plur. | coniectaverātis |
| III plur. | coniectavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | coniectavĕro |
| II sing. | coniectavĕris |
| III sing. | coniectavĕrit |
| I plur. | coniectaverĭmus |
| II plur. | coniectaverĭtis |
| III plur. | coniectavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | coiectem |
| II sing. | coiectes |
| III sing. | coiectet |
| I plur. | coiectēmus |
| II plur. | coiectētis |
| III plur. | coiectent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | coiectārem |
| II sing. | coiectāres |
| III sing. | coiectāret |
| I plur. | coiectarēmus |
| II plur. | coiectarētis |
| III plur. | coiectārent |
| PARFAIT |
| I sing. | coniectavĕrim |
| II sing. | coniectavĕris |
| III sing. | coniectavĕrit |
| I plur. | coniectaverĭmus |
| II plur. | coniectaverĭtis |
| III plur. | coniectavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | coniectavissem |
| II sing. | coniectavisses |
| III sing. | coniectavisset |
| I plur. | coniectavissēmus |
| II plur. | coniectavissētis |
| III plur. | coniectavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | coiecta |
| II plur. | coiectāte |
| FUTUR |
| II sing. | coiectāto |
| III sing. | coiectāto |
| II plur. | coiectatōte |
| III plur. | coiectanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| coiectans, antis |
| FUTUR |
| coniectatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| coiectāre |
| PARFAIT |
| coniectavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | coniectatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | coniectatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | coiectandi |
| Datif: | coiectando |
| Accusatif: | ad coiectandum |
| Ablatif: | coiectando |
| SUPIN |
| coniectatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:COIECTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|