Déclinaison / Conjugueur latin
concătēno - Diathèse active
(concătēno, concătēnas, concatenavi, concătēnāre, concatenatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | concătēno |
| II sing. | concătēnas |
| III sing. | concătēnat |
| I plur. | concătēnāmus |
| II plur. | concătēnātis |
| III plur. | concătēnant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concătēnābam |
| II sing. | concătēnābas |
| III sing. | concătēnābat |
| I plur. | concătēnabāmus |
| II plur. | concătēnabātis |
| III plur. | concătēnābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | concătēnābo |
| II sing. | concătēnābis |
| III sing. | concătēnābit |
| I plur. | concătēnabĭmus |
| II plur. | concătēnabĭtis |
| III plur. | concătēnābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | concatenavi |
| II sing. | concatenavisti |
| III sing. | concatenavit |
| I plur. | concatenavĭmus |
| II plur. | concatenavistis |
| III plur. | concatenavērunt, concatenavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concatenavĕram |
| II sing. | concatenavĕras |
| III sing. | concatenavĕrat |
| I plur. | concatenaverāmus |
| II plur. | concatenaverātis |
| III plur. | concatenavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | concatenavĕro |
| II sing. | concatenavĕris |
| III sing. | concatenavĕrit |
| I plur. | concatenaverĭmus |
| II plur. | concatenaverĭtis |
| III plur. | concatenavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | concătēnem |
| II sing. | concătēnes |
| III sing. | concătēnet |
| I plur. | concătēnēmus |
| II plur. | concătēnētis |
| III plur. | concătēnent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concătēnārem |
| II sing. | concătēnāres |
| III sing. | concătēnāret |
| I plur. | concătēnarēmus |
| II plur. | concătēnarētis |
| III plur. | concătēnārent |
| PARFAIT |
| I sing. | concatenavĕrim |
| II sing. | concatenavĕris |
| III sing. | concatenavĕrit |
| I plur. | concatenaverĭmus |
| II plur. | concatenaverĭtis |
| III plur. | concatenavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concatenavissem |
| II sing. | concatenavisses |
| III sing. | concatenavisset |
| I plur. | concatenavissēmus |
| II plur. | concatenavissētis |
| III plur. | concatenavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | concătēna |
| II plur. | concătēnāte |
| FUTUR |
| II sing. | concătēnāto |
| III sing. | concătēnāto |
| II plur. | concătēnatōte |
| III plur. | concătēnanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| concătēnans, antis |
| FUTUR |
| concatenatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| concătēnāre |
| PARFAIT |
| concatenavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | concatenatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | concatenatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | concătēnandi |
| Datif: | concătēnando |
| Accusatif: | ad concătēnandum |
| Ablatif: | concătēnando |
| SUPIN |
| concatenatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONCATENO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|