Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | conciliaturus |
| Gen. | conciliaturi |
| Dat. | conciliaturo |
| Acc. | conciliaturum |
| Abl. | conciliature |
| Voc. | conciliaturo |
| PLURIEL |
| Nom. | conciliaturi |
| Gen. | conciliatorum |
| Dat. | conciliaturis |
| Acc. | conciliaturos |
| Abl. | conciliaturi |
| Voc. | conciliaturis |
| SINGULIER |
| Nom. | conciliatura |
| Gen. | conciliaturae |
| Dat. | conciliaturae |
| Acc. | conciliaturam |
| Abl. | conciliatura |
| Voc. | conciliatura |
| PLURIEL |
| Nom. | conciliaturae |
| Gen. | conciliaturarum |
| Dat. | conciliaturis |
| Acc. | conciliaturas |
| Abl. | conciliaturae |
| Voc. | conciliaturis |
| SINGULIER |
| Nom. | conciliaturum |
| Gen. | conciliaturi |
| Dat. | conciliaturo |
| Acc. | conciliaturum |
| Abl. | conciliaturum |
| Voc. | conciliaturo |
| PLURIEL |
| Nom. | conciliatura |
| Gen. | conciliaturorum |
| Dat. | conciliaturis |
| Acc. | conciliatura |
| Abl. | conciliatura |
| Voc. | conciliaturis |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONCILIATURUS100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|