Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | conciliatus |
| Gen. | conciliati |
| Dat. | conciliato |
| Acc. | conciliatum |
| Abl. | conciliato |
| Voc. | conciliate |
| PLURIEL |
| Nom. | conciliati |
| Gen. | conciliatōrum |
| Dat. | conciliatis |
| Acc. | conciliatos |
| Abl. | conciliatis |
| Voc. | conciliati |
| SINGULIER |
| Nom. | conciliată |
| Gen. | conciliatae |
| Dat. | conciliatae |
| Acc. | conciliatam |
| Abl. | conciliatā |
| Voc. | conciliată |
| PLURIEL |
| Nom. | conciliatae |
| Gen. | conciliatārum |
| Dat. | conciliatis |
| Acc. | conciliatas |
| Abl. | conciliatis |
| Voc. | conciliatae |
| SINGULIER |
| Nom. | conciliatum |
| Gen. | conciliati |
| Dat. | conciliato |
| Acc. | conciliatum |
| Abl. | conciliato |
| Voc. | conciliatum |
| PLURIEL |
| Nom. | conciliata |
| Gen. | conciliatōrum |
| Dat. | conciliatis |
| Acc. | conciliata |
| Abl. | conciliatis |
| Voc. | conciliata |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONCILIATUS300}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|