Déclinaison / Conjugueur latin
concrĕmor - Diathèse passive
(concrĕmo, concrĕmas, concremavi, concrĕmāre, concrematum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | concrĕmor |
| II sing. | concrĕmāris, concrĕmāre |
| III sing. | concrĕmātur |
| I plur. | concrĕmāmur |
| II plur. | concrĕmamĭni |
| III plur. | concrĕmantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concrĕmābar |
| II sing. | concrĕmabāris, concrĕmabāre |
| III sing. | concrĕmabātur |
| I plur. | concrĕmabāmur |
| II plur. | concrĕmabamĭni |
| III plur. | concrĕmabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | concrĕmābor |
| II sing. | concrĕmabĕris, concrĕmabĕre |
| III sing. | concrĕmabĭtur |
| I plur. | concrĕmabĭmur |
| II plur. | concrĕmabimĭni |
| III plur. | concrĕmabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | concrematus, a, um sum |
| II sing. | concrematus, a, um es |
| III sing. | concrematus, a, um est |
| I plur. | concremati, ae, a sumus |
| II plur. | concremati, ae, a estis |
| III plur. | concremati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concrematus, a, um eram |
| II sing. | concrematus, a, um eras |
| III sing. | concrematus, a, um erat |
| I plur. | concremati, ae, a eramus |
| II plur. | concremati, ae, a eratis |
| III plur. | concremati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | concrematus, a, um ero |
| II sing. | concrematus, a, um eris |
| III sing. | concrematus, a, um erit |
| I plur. | concremati, ae, a erimus |
| II plur. | concremati, ae, a eritis |
| III plur. | concremati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | concrĕmer |
| II sing. | concrĕmēris, concrĕmēre |
| III sing. | concrĕmētur |
| I plur. | concrĕmēmur |
| II plur. | concrĕmemĭni |
| III plur. | concrĕmentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concrĕmārer |
| II sing. | concrĕmarēris, concrĕmarēre |
| III sing. | concrĕmarētur |
| I plur. | concrĕmarēmur |
| II plur. | concrĕmaremĭni |
| III plur. | concrĕmarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | concrematus, a, um sim |
| II sing. | concrematus, a, um sis |
| III sing. | concrematus, a, um sit |
| I plur. | concremati, ae, a simus |
| II plur. | concremati, ae, a sitis |
| III plur. | concremati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concrematus, a, um essem |
| II sing. | concrematus, a, um esses |
| III sing. | concrematus, a, um esset |
| I plur. | concremati, ae, a essemus |
| II plur. | concremati, ae, a essetis |
| III plur. | concremati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | concrĕmāre |
| II plur. | concrĕmamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | concrĕmātor |
| III sing. | concrĕmātor |
| II plur. | |
| III plur. | concrĕmantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| concrematus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| concrĕmāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | concrematus, a, um esse |
| Plurale: | concremati, ae, a esse |
| FUTUR |
| concrematum esse |
| GERUNDIVO |
| concrĕmandus, a, um | |