Déclinaison / Conjugueur latin
conlīnĕo - Diathèse active
(conlīnĕo, conlīnĕas, conlineavi, conlīnĕāre, conlineatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | conlīnĕo |
| II sing. | conlīnĕas |
| III sing. | conlīnĕat |
| I plur. | conlīnĕāmus |
| II plur. | conlīnĕātis |
| III plur. | conlīnĕant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conlīnĕābam |
| II sing. | conlīnĕābas |
| III sing. | conlīnĕābat |
| I plur. | conlīnĕabāmus |
| II plur. | conlīnĕabātis |
| III plur. | conlīnĕābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | conlīnĕābo |
| II sing. | conlīnĕābis |
| III sing. | conlīnĕābit |
| I plur. | conlīnĕabĭmus |
| II plur. | conlīnĕabĭtis |
| III plur. | conlīnĕābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | conlineavi |
| II sing. | conlineavisti |
| III sing. | conlineavit |
| I plur. | conlineavĭmus |
| II plur. | conlineavistis |
| III plur. | conlineavērunt, conlineavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conlineavĕram |
| II sing. | conlineavĕras |
| III sing. | conlineavĕrat |
| I plur. | conlineaverāmus |
| II plur. | conlineaverātis |
| III plur. | conlineavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | conlineavĕro |
| II sing. | conlineavĕris |
| III sing. | conlineavĕrit |
| I plur. | conlineaverĭmus |
| II plur. | conlineaverĭtis |
| III plur. | conlineavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | conlīnĕem |
| II sing. | conlīnĕes |
| III sing. | conlīnĕet |
| I plur. | conlīnĕēmus |
| II plur. | conlīnĕētis |
| III plur. | conlīnĕent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conlīnĕārem |
| II sing. | conlīnĕāres |
| III sing. | conlīnĕāret |
| I plur. | conlīnĕarēmus |
| II plur. | conlīnĕarētis |
| III plur. | conlīnĕārent |
| PARFAIT |
| I sing. | conlineavĕrim |
| II sing. | conlineavĕris |
| III sing. | conlineavĕrit |
| I plur. | conlineaverĭmus |
| II plur. | conlineaverĭtis |
| III plur. | conlineavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conlineavissem |
| II sing. | conlineavisses |
| III sing. | conlineavisset |
| I plur. | conlineavissēmus |
| II plur. | conlineavissētis |
| III plur. | conlineavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | conlīnĕa |
| II plur. | conlīnĕāte |
| FUTUR |
| II sing. | conlīnĕāto |
| III sing. | conlīnĕāto |
| II plur. | conlīnĕatōte |
| III plur. | conlīnĕanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| conlīnĕans, antis |
| FUTUR |
| conlineatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| conlīnĕāre |
| PARFAIT |
| conlineavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | conlineatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | conlineatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | conlīnĕandi |
| Datif: | conlīnĕando |
| Accusatif: | ad conlīnĕandum |
| Ablatif: | conlīnĕando |
| SUPIN |
| conlineatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONLINEO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|