Déclinaison / Conjugueur latin
conlīnĕor - Diathèse passive
(conlīnĕo, conlīnĕas, conlineavi, conlīnĕāre, conlineatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | conlīnĕor |
| II sing. | conlīnĕāris, conlīnĕāre |
| III sing. | conlīnĕātur |
| I plur. | conlīnĕāmur |
| II plur. | conlīnĕamĭni |
| III plur. | conlīnĕantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conlīnĕābar |
| II sing. | conlīnĕabāris, conlīnĕabāre |
| III sing. | conlīnĕabātur |
| I plur. | conlīnĕabāmur |
| II plur. | conlīnĕabamĭni |
| III plur. | conlīnĕabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | conlīnĕābor |
| II sing. | conlīnĕabĕris, conlīnĕabĕre |
| III sing. | conlīnĕabĭtur |
| I plur. | conlīnĕabĭmur |
| II plur. | conlīnĕabimĭni |
| III plur. | conlīnĕabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | conlineatus, a, um sum |
| II sing. | conlineatus, a, um es |
| III sing. | conlineatus, a, um est |
| I plur. | conlineati, ae, a sumus |
| II plur. | conlineati, ae, a estis |
| III plur. | conlineati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conlineatus, a, um eram |
| II sing. | conlineatus, a, um eras |
| III sing. | conlineatus, a, um erat |
| I plur. | conlineati, ae, a eramus |
| II plur. | conlineati, ae, a eratis |
| III plur. | conlineati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | conlineatus, a, um ero |
| II sing. | conlineatus, a, um eris |
| III sing. | conlineatus, a, um erit |
| I plur. | conlineati, ae, a erimus |
| II plur. | conlineati, ae, a eritis |
| III plur. | conlineati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | conlīnĕer |
| II sing. | conlīnĕēris, conlīnĕēre |
| III sing. | conlīnĕētur |
| I plur. | conlīnĕēmur |
| II plur. | conlīnĕemĭni |
| III plur. | conlīnĕentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conlīnĕārer |
| II sing. | conlīnĕarēris, conlīnĕarēre |
| III sing. | conlīnĕarētur |
| I plur. | conlīnĕarēmur |
| II plur. | conlīnĕaremĭni |
| III plur. | conlīnĕarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | conlineatus, a, um sim |
| II sing. | conlineatus, a, um sis |
| III sing. | conlineatus, a, um sit |
| I plur. | conlineati, ae, a simus |
| II plur. | conlineati, ae, a sitis |
| III plur. | conlineati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conlineatus, a, um essem |
| II sing. | conlineatus, a, um esses |
| III sing. | conlineatus, a, um esset |
| I plur. | conlineati, ae, a essemus |
| II plur. | conlineati, ae, a essetis |
| III plur. | conlineati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | conlīnĕāre |
| II plur. | conlīnĕamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | conlīnĕātor |
| III sing. | conlīnĕātor |
| II plur. | |
| III plur. | conlīnĕantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| conlineatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| conlīnĕāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | conlineatus, a, um esse |
| Plurale: | conlineati, ae, a esse |
| FUTUR |
| conlineatum esse |
| GERUNDIVO |
| conlīnĕandus, a, um | |