Déclinaison / Conjugueur latin
consīdĕro - Diathèse active
(consīdĕro, consīdĕras, consideravi, consīdĕrāre, consideratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | consīdĕro |
| II sing. | consīdĕras |
| III sing. | consīdĕrat |
| I plur. | consīdĕrāmus |
| II plur. | consīdĕrātis |
| III plur. | consīdĕrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | consīdĕrābam |
| II sing. | consīdĕrābas |
| III sing. | consīdĕrābat |
| I plur. | consīdĕrabāmus |
| II plur. | consīdĕrabātis |
| III plur. | consīdĕrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | consīdĕrābo |
| II sing. | consīdĕrābis |
| III sing. | consīdĕrābit |
| I plur. | consīdĕrabĭmus |
| II plur. | consīdĕrabĭtis |
| III plur. | consīdĕrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | consideravi |
| II sing. | consideravisti |
| III sing. | consideravit |
| I plur. | consideravĭmus |
| II plur. | consideravistis |
| III plur. | consideravērunt, consideravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | consideravĕram |
| II sing. | consideravĕras |
| III sing. | consideravĕrat |
| I plur. | consideraverāmus |
| II plur. | consideraverātis |
| III plur. | consideravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | consideravĕro |
| II sing. | consideravĕris |
| III sing. | consideravĕrit |
| I plur. | consideraverĭmus |
| II plur. | consideraverĭtis |
| III plur. | consideravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | consīdĕrem |
| II sing. | consīdĕres |
| III sing. | consīdĕret |
| I plur. | consīdĕrēmus |
| II plur. | consīdĕrētis |
| III plur. | consīdĕrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | consīdĕrārem |
| II sing. | consīdĕrāres |
| III sing. | consīdĕrāret |
| I plur. | consīdĕrarēmus |
| II plur. | consīdĕrarētis |
| III plur. | consīdĕrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | consideravĕrim |
| II sing. | consideravĕris |
| III sing. | consideravĕrit |
| I plur. | consideraverĭmus |
| II plur. | consideraverĭtis |
| III plur. | consideravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | consideravissem |
| II sing. | consideravisses |
| III sing. | consideravisset |
| I plur. | consideravissēmus |
| II plur. | consideravissētis |
| III plur. | consideravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | consīdĕra |
| II plur. | consīdĕrāte |
| FUTUR |
| II sing. | consīdĕrāto |
| III sing. | consīdĕrāto |
| II plur. | consīdĕratōte |
| III plur. | consīdĕranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| consīdĕrans, antis |
| FUTUR |
| consideratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| consīdĕrāre |
| PARFAIT |
| consideravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | consideratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | consideratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | consīdĕrandi |
| Datif: | consīdĕrando |
| Accusatif: | ad consīdĕrandum |
| Ablatif: | consīdĕrando |
| SUPIN |
| consideratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONSIDERO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|