Déclinaison / Conjugueur latin
consterno - Diathèse active
(consterno, consternis, constravi, consternĕre, constratum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | consterno |
| II sing. | consternis |
| III sing. | consternit |
| I plur. | consternĭmus |
| II plur. | consternĭtis |
| III plur. | consternunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | consternēbam |
| II sing. | consternēbas |
| III sing. | consternēbat |
| I plur. | consternebāmus |
| II plur. | consternebātis |
| III plur. | consternēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | consternam |
| II sing. | consternes |
| III sing. | consternet |
| I plur. | consternēmus |
| II plur. | consternētis |
| III plur. | consternent |
| PARFAIT |
| I sing. | constravi |
| II sing. | constravisti |
| III sing. | constravit |
| I plur. | constravĭmus |
| II plur. | constravistis |
| III plur. | constravērunt, constravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | constravĕram |
| II sing. | constravĕras |
| III sing. | constravĕrat |
| I plur. | constraverāmus |
| II plur. | constraverātis |
| III plur. | constravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | constravĕro |
| II sing. | constravĕris |
| III sing. | constravĕrit |
| I plur. | constraverĭmus |
| II plur. | constraverĭtis |
| III plur. | constravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | consternam |
| II sing. | consternas |
| III sing. | consternat |
| I plur. | consternāmus |
| II plur. | consternātis |
| III plur. | consternant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | consternĕrem |
| II sing. | consternĕres |
| III sing. | consternĕret |
| I plur. | consternerēmus |
| II plur. | consternerētis |
| III plur. | consternĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | constravĕrim |
| II sing. | constravĕris |
| III sing. | constravĕrit |
| I plur. | constraverĭmus |
| II plur. | constraverĭtis |
| III plur. | constravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | constravissem |
| II sing. | constravisses |
| III sing. | constravisset |
| I plur. | constravissēmus |
| II plur. | constravissētis |
| III plur. | constravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | consternĕ |
| II plur. | consternĭte |
| FUTUR |
| II sing. | consternĭto |
| III sing. | consternĭto |
| II plur. | consternitōte |
| III plur. | consternunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| consternens, entis |
| FUTUR |
| constratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| consternĕre |
| PARFAIT |
| constravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | constratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | constratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | consternendi |
| Datif: | consternendo |
| Accusatif: | ad consternendum |
| Ablatif: | consternendo |
| SUPIN |
| constratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONSTERNO200}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|