Déclinaison / Conjugueur latin
convīvor - Diathèse active
(convīvor, convīvāris, convīvāri, convivatus, convivatum)
verbe intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | convīvor |
| II sing. | convīvāris, convīvāre |
| III sing. | convīvātur |
| I plur. | convīvāmur |
| II plur. | convīvamĭni |
| III plur. | convīvantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | convīvābar |
| II sing. | convīvabāris, convīvabāre |
| III sing. | convīvabātur |
| I plur. | convīvabāmus |
| II plur. | convīvabamĭni |
| III plur. | convīvantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | convīvābor |
| II sing. | convīvabĕris, convīvabĕre |
| III sing. | convīvabĭtur |
| I plur. | convīvabĭmur |
| II plur. | convīvabimĭni |
| III plur. | convīvabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | convivatus, a, um sum |
| II sing. | convivatus, a, um es |
| III sing. | convivatus, a, um est |
| I plur. | convivati, ae, a sumus |
| II plur. | convivati, ae, a estis |
| III plur. | convivati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | convivatus, a, um eram |
| II sing. | convivatus, a, um eras |
| III sing. | convivatus, a, um erat |
| I plur. | convivati, ae, a eramus |
| II plur. | convivati, ae, a eratis |
| III plur. | convivati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | convivatus, a, um ero |
| II sing. | convivatus, a, um eris |
| III sing. | convivatus, a, um erit |
| I plur. | convivati, ae, a erimus |
| II plur. | convivati, ae, a eritis |
| III plur. | convivati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | convīver |
| II sing. | convīvēris, convīvēre |
| III sing. | convīvētur |
| I plur. | convīvēmur |
| II plur. | convīvemĭni |
| III plur. | convīventur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | convīvārer |
| II sing. | convīvarēris, convīvarēre |
| III sing. | convīvarētur |
| I plur. | convīvāremur |
| II plur. | convīvaremĭni |
| III plur. | convīvarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | convivatus, a, um sim |
| II sing. | convivatus, a, um sis |
| III sing. | convivatus, a, um sit |
| I plur. | convivati, ae, a simus |
| II plur. | convivati, ae, a sitis |
| III plur. | convivati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | convivatus, a, um essem |
| II sing. | convivatus, a, um esses |
| III sing. | convivatus, a, um esset |
| I plur. | convivati, ae, a essemus |
| II plur. | convivati, ae, a essetis |
| III plur. | convivati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | convīvāre |
| II plur. | convīvamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | convīvātor |
| III sing. | convīvātor |
| II plur. | |
| III plur. | convīvantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| convīvāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | convivatus, a, um esse |
| Plurale: | convivati, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | convivatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | convivatūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| convīvans, antis |
| FUTUR |
| convivatūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | convivatum |
| Passivo: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | convīvandi |
| Datif: | convīvando |
| Accusatif: | convīvandum |
| Ablatif: | convīvando |
| |
| GERUNDIVO |
| | |