Déclinaison / Conjugueur latin
discerno - Diathèse active
(discerno, discernis, discrevi, discernĕre, discretum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | discerno |
| II sing. | discernis |
| III sing. | discernit |
| I plur. | discernĭmus |
| II plur. | discernĭtis |
| III plur. | discernunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | discernēbam |
| II sing. | discernēbas |
| III sing. | discernēbat |
| I plur. | discernebāmus |
| II plur. | discernebātis |
| III plur. | discernēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | discernam |
| II sing. | discernes |
| III sing. | discernet |
| I plur. | discernēmus |
| II plur. | discernētis |
| III plur. | discernent |
| PARFAIT |
| I sing. | discrevi |
| II sing. | discrevisti |
| III sing. | discrevit |
| I plur. | discrevĭmus |
| II plur. | discrevistis |
| III plur. | discrevērunt, discrevēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | discrevĕram |
| II sing. | discrevĕras |
| III sing. | discrevĕrat |
| I plur. | discreverāmus |
| II plur. | discreverātis |
| III plur. | discrevĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | discrevĕro |
| II sing. | discrevĕris |
| III sing. | discrevĕrit |
| I plur. | discreverĭmus |
| II plur. | discreverĭtis |
| III plur. | discrevĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | discernam |
| II sing. | discernas |
| III sing. | discernat |
| I plur. | discernāmus |
| II plur. | discernātis |
| III plur. | discernant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | discernĕrem |
| II sing. | discernĕres |
| III sing. | discernĕret |
| I plur. | discernerēmus |
| II plur. | discernerētis |
| III plur. | discernĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | discrevĕrim |
| II sing. | discrevĕris |
| III sing. | discrevĕrit, discrĕrit |
| I plur. | discreverĭmus |
| II plur. | discreverĭtis |
| III plur. | discrevĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | discrevissem |
| II sing. | discrevisses |
| III sing. | discrevisset |
| I plur. | discrevissēmus |
| II plur. | discrevissētis |
| III plur. | discrevissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | discernĕ |
| II plur. | discernĭte |
| FUTUR |
| II sing. | discernĭto |
| III sing. | discernĭto |
| II plur. | discernitōte |
| III plur. | discernunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| discernens, entis |
| FUTUR |
| discretūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| discernĕre |
| PARFAIT |
| discrevisse |
| FUTUR |
| Singolare: | discretūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | discretūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | discernendi |
| Datif: | discernendo |
| Accusatif: | ad discernendum |
| Ablatif: | discernendo |
| SUPIN |
| discretum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISCERNO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|