Déclinaison / Conjugueur latin
discindo - Diathèse active
(discindo, discindis, discidi, discindĕre, discissum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | discindo |
| II sing. | discindis |
| III sing. | discindit |
| I plur. | discindĭmus |
| II plur. | discindĭtis |
| III plur. | discindunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | discindēbam |
| II sing. | discindēbas |
| III sing. | discindēbat |
| I plur. | discindebāmus |
| II plur. | discindebātis |
| III plur. | discindēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | discindam |
| II sing. | discindes |
| III sing. | discindet |
| I plur. | discindēmus |
| II plur. | discindētis |
| III plur. | discindent |
| PARFAIT |
| I sing. | discidi |
| II sing. | discidisti |
| III sing. | discidit |
| I plur. | discidĭmus |
| II plur. | discidistis |
| III plur. | discidērunt, discidēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | discidĕram |
| II sing. | discidĕras |
| III sing. | discidĕrat |
| I plur. | disciderāmus |
| II plur. | disciderātis |
| III plur. | discidĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | discidĕro |
| II sing. | discidĕris |
| III sing. | discidĕrit |
| I plur. | disciderĭmus |
| II plur. | disciderĭtis |
| III plur. | discidĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | discindam |
| II sing. | discindas |
| III sing. | discindat |
| I plur. | discindāmus |
| II plur. | discindātis |
| III plur. | discindant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | discindĕrem |
| II sing. | discindĕres |
| III sing. | discindĕret |
| I plur. | discinderēmus |
| II plur. | discinderētis |
| III plur. | discindĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | discidĕrim |
| II sing. | discidĕris |
| III sing. | discidĕrit |
| I plur. | disciderĭmus |
| II plur. | disciderĭtis |
| III plur. | discidĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | discidissem |
| II sing. | discidisses |
| III sing. | discidisset, discisset |
| I plur. | discidissēmus |
| II plur. | discidissētis |
| III plur. | discidissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | discindĕ |
| II plur. | discindĭte |
| FUTUR |
| II sing. | discindĭto |
| III sing. | discindĭto |
| II plur. | discinditōte |
| III plur. | discindunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| discindens, entis |
| FUTUR |
| discissūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| discindĕre |
| PARFAIT |
| discidisse |
| FUTUR |
| Singolare: | discissūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | discissūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | discindendi |
| Datif: | discindendo |
| Accusatif: | ad discindendum |
| Ablatif: | discindendo |
| SUPIN |
| discissum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISCINDO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|