Déclinaison / Conjugueur latin
discingor - Diathèse passive
(discingo, discingis, discinxi, discingĕre, discinctum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | discingor |
| II sing. | discingĕris, discingĕre |
| III sing. | discingĭtur |
| I plur. | discingĭmur |
| II plur. | discingimĭni |
| III plur. | discinguntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | discingēbar |
| II sing. | discingebāris, discingebāre |
| III sing. | discingebātur |
| I plur. | discingebāmur |
| II plur. | discingebamĭni |
| III plur. | discingebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | discingar |
| II sing. | discingēris, discingēre |
| III sing. | discingētur |
| I plur. | discingēmur |
| II plur. | discingemĭni |
| III plur. | discingentur |
| PARFAIT |
| I sing. | discinctus, a, um sum |
| II sing. | discinctus, a, um es |
| III sing. | discinctus, a, um est |
| I plur. | discincti, ae, a sumus |
| II plur. | discincti, ae, a estis |
| III plur. | discincti, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | discinctus, a, um eram |
| II sing. | discinctus, a, um eras |
| III sing. | discinctus, a, um erat |
| I plur. | discincti, ae, a eramus |
| II plur. | discincti, ae, a eratis |
| III plur. | discincti, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | discinctus, a, um ero |
| II sing. | discinctus, a, um eris |
| III sing. | discinctus, a, um erit |
| I plur. | discincti, ae, a erimus |
| II plur. | discincti, ae, a eritis |
| III plur. | discincti, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | discingar |
| II sing. | discingāris, discingāre |
| III sing. | discingātur |
| I plur. | discingāmur |
| II plur. | discingamĭni |
| III plur. | discingantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | discingĕrer |
| II sing. | discingerēris, discingerēre |
| III sing. | discingerētur |
| I plur. | discingerēmur |
| II plur. | discingeremĭni |
| III plur. | discingerentur |
| PARFAIT |
| I sing. | discinctus, a, um sim |
| II sing. | discinctus, a, um sis |
| III sing. | discinctus, a, um sit |
| I plur. | discincti, ae, a simus |
| II plur. | discincti, ae, a sitis |
| III plur. | discincti, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | discinctus, a, um essem |
| II sing. | discinctus, a, um esses |
| III sing. | discinctus, a, um esset |
| I plur. | discincti, ae, a essemus |
| II plur. | discincti, ae, a essetis |
| III plur. | discincti, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | discingĕre |
| II plur. | discingimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | discingĭtor |
| III sing. | discingĭtor |
| II plur. | |
| III plur. | discinguntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| discinctus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| discingi |
| PARFAIT |
| Singolare: | discinctus, a, um esse |
| Plurale: | discincti, ae, a esse |
| FUTUR |
| discinctum esse |
| GERUNDIVO |
| discingendus, a, um |
| SUPIN |
| discinctu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISCINGOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|