Déclinaison / Conjugueur latin
discingo - Diathèse active
(discingo, discingis, discinxi, discingĕre, discinctum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | discingo |
| II sing. | discingis |
| III sing. | discingit |
| I plur. | discingĭmus |
| II plur. | discingĭtis |
| III plur. | discingunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | discingēbam |
| II sing. | discingēbas |
| III sing. | discingēbat |
| I plur. | discingebāmus |
| II plur. | discingebātis |
| III plur. | discingēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | discingam |
| II sing. | discinges |
| III sing. | discinget |
| I plur. | discingēmus |
| II plur. | discingētis |
| III plur. | discingent |
| PARFAIT |
| I sing. | discinxi |
| II sing. | discinxisti |
| III sing. | discinxit |
| I plur. | discinxĭmus |
| II plur. | discinxistis |
| III plur. | discinxērunt, discinxēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | discinxĕram |
| II sing. | discinxĕras |
| III sing. | discinxĕrat |
| I plur. | discinxerāmus |
| II plur. | discinxerātis |
| III plur. | discinxĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | discinxĕro |
| II sing. | discinxĕris |
| III sing. | discinxĕrit |
| I plur. | discinxerĭmus |
| II plur. | discinxerĭtis |
| III plur. | discinxĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | discingam |
| II sing. | discingas |
| III sing. | discingat |
| I plur. | discingāmus |
| II plur. | discingātis |
| III plur. | discingant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | discingĕrem |
| II sing. | discingĕres |
| III sing. | discingĕret |
| I plur. | discingerēmus |
| II plur. | discingerētis |
| III plur. | discingĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | discinxĕrim |
| II sing. | discinxĕris |
| III sing. | discinxĕrit |
| I plur. | discinxerĭmus |
| II plur. | discinxerĭtis |
| III plur. | discinxĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | discinxissem |
| II sing. | discinxisses |
| III sing. | discinxisset |
| I plur. | discinxissēmus |
| II plur. | discinxissētis |
| III plur. | discinxissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | discingĕ |
| II plur. | discingĭte |
| FUTUR |
| II sing. | discingĭto |
| III sing. | discingĭto |
| II plur. | discingitōte |
| III plur. | discingunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| discingens, entis |
| FUTUR |
| discinctūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| discingĕre |
| PARFAIT |
| discinxisse |
| FUTUR |
| Singolare: | discinctūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | discinctūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | discingendi |
| Datif: | discingendo |
| Accusatif: | ad discingendum |
| Ablatif: | discingendo |
| SUPIN |
| discinctum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISCINGO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|