Déclinaison / Conjugueur latin
disclūdo - Diathèse active
(disclūdo, disclūdis, disclusi, disclūdĕre, disclusum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | disclūdo |
| II sing. | disclūdis |
| III sing. | disclūdit |
| I plur. | disclūdĭmus |
| II plur. | disclūdĭtis |
| III plur. | disclūdunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | disclūdēbam |
| II sing. | disclūdēbas |
| III sing. | disclūdēbat |
| I plur. | disclūdebāmus |
| II plur. | disclūdebātis |
| III plur. | disclūdēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | disclūdam |
| II sing. | disclūdes |
| III sing. | disclūdet |
| I plur. | disclūdēmus |
| II plur. | disclūdētis |
| III plur. | disclūdent |
| PARFAIT |
| I sing. | disclusi |
| II sing. | disclusisti |
| III sing. | disclusit |
| I plur. | disclusĭmus |
| II plur. | disclusistis |
| III plur. | disclusērunt, disclusēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | disclusĕram |
| II sing. | disclusĕras |
| III sing. | disclusĕrat |
| I plur. | discluserāmus |
| II plur. | discluserātis |
| III plur. | disclusĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | disclusĕro |
| II sing. | disclusĕris |
| III sing. | disclusĕrit |
| I plur. | discluserĭmus |
| II plur. | discluserĭtis |
| III plur. | disclusĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | disclūdam |
| II sing. | disclūdas |
| III sing. | disclūdat |
| I plur. | disclūdāmus |
| II plur. | disclūdātis |
| III plur. | disclūdant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | disclūdĕrem |
| II sing. | disclūdĕres |
| III sing. | disclūdĕret |
| I plur. | disclūderēmus |
| II plur. | disclūderētis |
| III plur. | disclūdĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | disclusĕrim |
| II sing. | disclusĕris |
| III sing. | disclusĕrit |
| I plur. | discluserĭmus |
| II plur. | discluserĭtis |
| III plur. | disclusĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | disclusissem |
| II sing. | disclusisses |
| III sing. | disclusisset |
| I plur. | disclusissēmus |
| II plur. | disclusissētis |
| III plur. | disclusissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | disclūdĕ |
| II plur. | disclūdĭte |
| FUTUR |
| II sing. | disclūdĭto |
| III sing. | disclūdĭto |
| II plur. | disclūditōte |
| III plur. | disclūdunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| disclūdens, entis |
| FUTUR |
| disclusūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| disclūdĕre |
| PARFAIT |
| disclusisse |
| FUTUR |
| Singolare: | disclusūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | disclusūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | disclūdendi |
| Datif: | disclūdendo |
| Accusatif: | ad disclūdendum |
| Ablatif: | disclūdendo |
| SUPIN |
| disclusum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISCLUDO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|