Déclinaison / Conjugueur latin
discrŭcĭor - Diathèse passive
(discrŭcĭo, discrŭcĭas, discruciavi, discrŭcĭāre, discruciatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | discrŭcĭor |
| II sing. | discrŭcĭāris, discrŭcĭāre |
| III sing. | discrŭcĭātur |
| I plur. | discrŭcĭāmur |
| II plur. | discrŭcĭamĭni |
| III plur. | discrŭcĭantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | discrŭcĭābar |
| II sing. | discrŭcĭabāris, discrŭcĭabāre |
| III sing. | discrŭcĭabātur |
| I plur. | discrŭcĭabāmur |
| II plur. | discrŭcĭabamĭni |
| III plur. | discrŭcĭabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | discrŭcĭābor |
| II sing. | discrŭcĭabĕris, discrŭcĭabĕre |
| III sing. | discrŭcĭabĭtur |
| I plur. | discrŭcĭabĭmur |
| II plur. | discrŭcĭabimĭni |
| III plur. | discrŭcĭabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | discruciatus, a, um sum |
| II sing. | discruciatus, a, um es |
| III sing. | discruciatus, a, um est |
| I plur. | discruciati, ae, a sumus |
| II plur. | discruciati, ae, a estis |
| III plur. | discruciati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | discruciatus, a, um eram |
| II sing. | discruciatus, a, um eras |
| III sing. | discruciatus, a, um erat |
| I plur. | discruciati, ae, a eramus |
| II plur. | discruciati, ae, a eratis |
| III plur. | discruciati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | discruciatus, a, um ero |
| II sing. | discruciatus, a, um eris |
| III sing. | discruciatus, a, um erit |
| I plur. | discruciati, ae, a erimus |
| II plur. | discruciati, ae, a eritis |
| III plur. | discruciati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | discrŭcĭer |
| II sing. | discrŭcĭēris, discrŭcĭēre |
| III sing. | discrŭcĭētur |
| I plur. | discrŭcĭēmur |
| II plur. | discrŭcĭemĭni |
| III plur. | discrŭcĭentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | discrŭcĭārer |
| II sing. | discrŭcĭarēris, discrŭcĭarēre |
| III sing. | discrŭcĭarētur |
| I plur. | discrŭcĭarēmur |
| II plur. | discrŭcĭaremĭni |
| III plur. | discrŭcĭarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | discruciatus, a, um sim |
| II sing. | discruciatus, a, um sis |
| III sing. | discruciatus, a, um sit |
| I plur. | discruciati, ae, a simus |
| II plur. | discruciati, ae, a sitis |
| III plur. | discruciati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | discruciatus, a, um essem |
| II sing. | discruciatus, a, um esses |
| III sing. | discruciatus, a, um esset |
| I plur. | discruciati, ae, a essemus |
| II plur. | discruciati, ae, a essetis |
| III plur. | discruciati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | discrŭcĭāre |
| II plur. | discrŭcĭamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | discrŭcĭātor |
| III sing. | discrŭcĭātor |
| II plur. | |
| III plur. | discrŭcĭantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| discruciatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| discrŭcĭāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | discruciatus, a, um esse |
| Plurale: | discruciati, ae, a esse |
| FUTUR |
| discruciatum esse |
| GERUNDIVO |
| discrŭcĭandus, a, um | |