Déclinaison / Conjugueur latin
discumbo - Diathèse active
(discumbo, discumbis, discubui, discumbĕre, discubitum)
verbe intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | discumbo |
| II sing. | discumbis |
| III sing. | discumbit |
| I plur. | discumbĭmus |
| II plur. | discumbĭtis |
| III plur. | discumbunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | discumbēbam |
| II sing. | discumbēbas |
| III sing. | discumbēbat |
| I plur. | discumbebāmus |
| II plur. | discumbebātis |
| III plur. | discumbēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | discumbam |
| II sing. | discumbes |
| III sing. | discumbet |
| I plur. | discumbēmus |
| II plur. | discumbētis |
| III plur. | discumbent |
| PARFAIT |
| I sing. | discubui |
| II sing. | discubuisti |
| III sing. | discubuit |
| I plur. | discubuĭmus |
| II plur. | discubuistis |
| III plur. | discubuērunt, discubuēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | discubuĕram |
| II sing. | discubuĕras |
| III sing. | discubuĕrat |
| I plur. | discubuerāmus |
| II plur. | discubuerātis |
| III plur. | discubuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | discubuĕro |
| II sing. | discubuĕris |
| III sing. | discubuĕrit |
| I plur. | discubuerĭmus |
| II plur. | discubuerĭtis |
| III plur. | discubuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | discumbam |
| II sing. | discumbas |
| III sing. | discumbat |
| I plur. | discumbāmus |
| II plur. | discumbātis |
| III plur. | discumbant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | discumbĕrem |
| II sing. | discumbĕres |
| III sing. | discumbĕret |
| I plur. | discumberēmus |
| II plur. | discumberētis |
| III plur. | discumbĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | discubuĕrim |
| II sing. | discubuĕris |
| III sing. | discubuĕrit |
| I plur. | discubuerĭmus |
| II plur. | discubuerĭtis |
| III plur. | discubuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | discubuissem |
| II sing. | discubuisses |
| III sing. | discubuisset |
| I plur. | discubuissēmus |
| II plur. | discubuissētis |
| III plur. | discubuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | discumbĕ |
| II plur. | discumbĭte |
| FUTUR |
| II sing. | discumbĭto |
| III sing. | discumbĭto |
| II plur. | discumbitōte |
| III plur. | discumbunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| discumbens, entis |
| FUTUR |
| discubitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| discumbĕre |
| PARFAIT |
| discubuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | discubitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | discubitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | discumbendi |
| Datif: | discumbendo |
| Accusatif: | ad discumbendum |
| Ablatif: | discumbendo |
| SUPIN |
| discubitum |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISCUMBO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|