Déclinaison / Conjugueur latin
dīssicio - Diathèse active
(dīssicĭo, dīssicis, dissieci, dīssicĕre, dissiectum)
verbe transitif III conjugaison in -io
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dīssicĭo |
| II sing. | dīssicis |
| III sing. | dīssicit |
| I plur. | dīssicīmus |
| II plur. | dīssicītis |
| III plur. | dīssiciunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dīssiciēbam |
| II sing. | dīssiciēbas |
| III sing. | dīssiciēbat |
| I plur. | dīssiciebāmus |
| II plur. | dīssiciebātis |
| III plur. | dīssiciēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dīssicĭam |
| II sing. | dīssicĭes |
| III sing. | dīssicĭet |
| I plur. | dīssiciēmus |
| II plur. | dīssiciētis |
| III plur. | dīssicĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | dissieci |
| II sing. | dissiecisti |
| III sing. | dissiecit |
| I plur. | dissiecĭmus |
| II plur. | dissiecistis |
| III plur. | dissiecērunt, dissiecēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dissiecĕram |
| II sing. | dissiecĕras |
| III sing. | dissiecĕrat |
| I plur. | dissiecerāmus |
| II plur. | dissiecerātis |
| III plur. | dissiecĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | dissiecĕro |
| II sing. | dissiecĕris |
| III sing. | dissiecĕrit |
| I plur. | dissiecerĭmus |
| II plur. | dissiecerĭtis |
| III plur. | dissiecĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dīssicĭam |
| II sing. | dīssicĭas |
| III sing. | dīssicĭat |
| I plur. | dīssiciāmus |
| II plur. | dīssiciātis |
| III plur. | dīssicĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dīssicĕrem |
| II sing. | dīssicĕres |
| III sing. | dīssicĕret |
| I plur. | dīssicerēmus |
| II plur. | dīssicerētis |
| III plur. | dīssicĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | dissiecĕrim |
| II sing. | dissiecĕris |
| III sing. | dissiecĕrit |
| I plur. | dissiecerĭmus |
| II plur. | dissiecerĭtis |
| III plur. | dissiecĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dissiecissem |
| II sing. | dissiecisses |
| III sing. | dissiecisset |
| I plur. | dissiecissēmus |
| II plur. | dissiecissētis |
| III plur. | dissiecissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dīssice |
| II plur. | dīssicĭte |
| FUTUR |
| II sing. | dīssicĭto |
| III sing. | dīssicĭto |
| II plur. | dīssicitōte |
| III plur. | dīssiciunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dīssiciens, ientis |
| FUTUR |
| dissiectūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dīssicĕre |
| PARFAIT |
| dissiecisse |
| FUTUR |
| Singolare: | dissiectūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | dissiectūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dīssiciendi |
| Datif: | dīssiciendo |
| Accusatif: | ad dīssiciendum |
| Ablatif: | dīssiciendo |
| SUPIN |
| dissiectum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISSICIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|