Déclinaison / Conjugueur latin
effūttĭo - Diathèse active
(effūttĭo, effūttis, effuttii, effūttīre, effuttitum)
verbe transitif e intransitif IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | effūttĭo |
| II sing. | effūttis |
| III sing. | effūttit |
| I plur. | effūttīmus |
| II plur. | effūttītis |
| III plur. | effūttĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | effūttiēbam |
| II sing. | effūttiēbas |
| III sing. | effūttiēbat |
| I plur. | effūttiebāmus |
| II plur. | effūttiebātis |
| III plur. | effūttiēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | effūttĭam |
| II sing. | effūttĭes |
| III sing. | effūttĭet |
| I plur. | effūttiēmus |
| II plur. | effūttiētis |
| III plur. | effūttĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | effuttii o effuttivi |
| II sing. | effuttiisti o effuttivisti |
| III sing. | effuttiit o effuttivit |
| I plur. | effuttiĭmus o effuttivĭmus |
| II plur. | effuttiistis o effuttivistis |
| III plur. | effuttiērunt o effuttivērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | effuttiĕram o effuttivĕram |
| II sing. | effuttiĕras o effuttivĕras |
| III sing. | effuttiĕrat o effuttivĕrat |
| I plur. | effuttierāmus o effuttiverāmus |
| II plur. | effuttierātis o effuttiverātis |
| III plur. | effuttiĕrant o effuttivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | effuttiĕro o effuttivĕro |
| II sing. | effuttiĕris o effuttivĕris |
| III sing. | effuttiĕrit o effuttivĕrit |
| I plur. | effuttierĭmus o effuttiverĭmus |
| II plur. | effuttierĭtis o effuttiverĭtis |
| III plur. | effuttiĕrint o effuttivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | effūttĭam |
| II sing. | effūttĭas |
| III sing. | effūttĭat |
| I plur. | effūttiāmus |
| II plur. | effūttiātis |
| III plur. | effūttĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | effūttīrem |
| II sing. | effūttīres |
| III sing. | effūttīret |
| I plur. | effūttirēmus |
| II plur. | effūttirētis |
| III plur. | effūttīrent |
| PARFAIT |
| I sing. | effuttiĕrim o effuttivĕrim |
| II sing. | effuttiĕris o effuttivĕris |
| III sing. | effuttiĕrit o effuttivĕrit |
| I plur. | effuttierĭmus o effuttiverĭmus |
| II plur. | effuttierĭtis o effuttiverĭtis |
| III plur. | effuttiĕrint o effuttivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | effuttiissem o effuttivissem |
| II sing. | effuttiisses o effuttivisses |
| III sing. | effuttiisset o effuttivisset |
| I plur. | effuttiissēmus o effuttivissēmus |
| II plur. | effuttiissētis o effuttivissētis |
| III plur. | effuttiissent o effuttivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | effūtti |
| II plur. | effūttīte |
| FUTUR |
| II sing. | effūttīto |
| III sing. | effūttīto |
| II plur. | effūttitōte |
| III plur. | effūttiunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| effūttiens, ientis |
| FUTUR |
| effuttitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| effūttīre |
| PARFAIT |
| effuttiisse o effuttivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | effuttitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | effuttitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | effūttiendi |
| Datif: | effūttiendo |
| Accusatif: | ad effūttiendum |
| Ablatif: | effūttiendo |
| SUPIN |
| effuttitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:EFFUTTIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|