Déclinaison / Conjugueur latin
impĕtrĭo - Diathèse active
(impĕtrĭo, impĕtris, impetrivi, impĕtrīre, impetritum)
verbe transitif IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | impĕtrĭo |
| II sing. | impĕtris |
| III sing. | impĕtrit |
| I plur. | impĕtrīmus |
| II plur. | impĕtrītis |
| III plur. | impĕtrĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impĕtriēbam |
| II sing. | impĕtriēbas |
| III sing. | impĕtriēbat |
| I plur. | impĕtriebāmus |
| II plur. | impĕtriebātis |
| III plur. | impĕtriēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | impĕtrĭam |
| II sing. | impĕtrĭes |
| III sing. | impĕtrĭet |
| I plur. | impĕtriēmus |
| II plur. | impĕtriētis |
| III plur. | impĕtrĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | impetrivi |
| II sing. | impetrivisti |
| III sing. | impetrivit |
| I plur. | impetrivĭmus |
| II plur. | impetrivistis |
| III plur. | impetrivērunt, impetrivēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | impetrivĕram |
| II sing. | impetrivĕras |
| III sing. | impetrivĕrat |
| I plur. | impetriverāmus |
| II plur. | impetriverātis |
| III plur. | impetrivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | impetrivĕro |
| II sing. | impetrivĕris |
| III sing. | impetrivĕrit |
| I plur. | impetriverĭmus |
| II plur. | impetriverĭtis |
| III plur. | impetrivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | impĕtrĭam |
| II sing. | impĕtrĭas |
| III sing. | impĕtrĭat |
| I plur. | impĕtriāmus |
| II plur. | impĕtriātis |
| III plur. | impĕtrĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impĕtrīrem |
| II sing. | impĕtrīres |
| III sing. | impĕtrīret |
| I plur. | impĕtrirēmus |
| II plur. | impĕtrirētis |
| III plur. | impĕtrīrent |
| PARFAIT |
| I sing. | impetrivĕrim |
| II sing. | impetrivĕris |
| III sing. | impetrivĕrit |
| I plur. | impetriverĭmus |
| II plur. | impetriverĭtis |
| III plur. | impetrivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | impetrivissem |
| II sing. | impetrivisses |
| III sing. | impetrivisset |
| I plur. | impetrivissēmus |
| II plur. | impetrivissētis |
| III plur. | impetrivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | impĕtri |
| II plur. | impĕtrīte |
| FUTUR |
| II sing. | impĕtrīto |
| III sing. | impĕtrīto |
| II plur. | impĕtritōte |
| III plur. | impĕtriunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| impĕtriens, ientis |
| FUTUR |
| impetritūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| impĕtrīre |
| PARFAIT |
| impetrivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | impetritūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | impetritūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | impĕtriendi |
| Datif: | impĕtriendo |
| Accusatif: | ad impĕtriendum |
| Ablatif: | impĕtriendo |
| SUPIN |
| impetritum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IMPETRIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|